|
| ||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - ۱. کند بالا۱.۱ - موقعیت جغرافیاییاین روستا در °۵۱ و ´۳۹ طول شرقی، و °۳۵ و ´۵۲ عرض شمالی و در فاصلۀ ۶کیلومتری شمال شهر لواسان، ۳کیلومتری شمال‌غربی روستای افجه و در ۵ / ۲کیلومتری شمال‌شرقی روستای کند پایین، در ارتفاع ۰۵۸‘۲متری از سطح دریا، در دامنه‌های جنوب‌غربی قله ساکا قرار دارد. ۱.۲ - کوه‌های روستانیمی از پیرامون روستای کند بالا را در قسمت‌های شمال شرقی، شمال و شمال غربی کوه‌های بلند دربرگرفته است. وجود این کوه‌ها در اطراف روستای کند بالا موجب پیدایش دره‌ها و مسیل‌های عمیق با ده‌ها چشمۀ کوچک و بزرگ و آبشارهای کوتاه و بلند شده است. ۱.۳ - آبشارهای روستامهمترین این آبشارها کفتالو / کفترلو / کفترخوان نام دارد. ۱.۴ - دره‌های روستادرههای اطراف کند بالا که اهالی روستا آن‌ها را رودخانه نیز می‌نامند، به‌سبب داشتن آب نسبتاً زیاد و هوای خنک، شرایط اقلیمی خاصی را پدید آورده که موجب رونق کشاورزی و دامداری در گذشتۀ منطقه، و توسعه و گسترش باغ و باغداری در زمان حاضر در روستا شده است. مهمترین این دره‌ها عبارت‌اند از:
۱.۵ - مزارع روستامهمترین مزرعۀ روستا، سربند چالونه است که در غرب کند بالا جای دارد و در گذشته، از مناطق مهم کشت دیم روستا بوده است، اما امروزه به‌سبب تغییر حرفۀ اهالی، دیگر در آن کشت نمی‌شود. این مزرعه مرز روستای کند بالا با مراتع و مزارع روستاهای بوجان و ناصرآباد است. ۱.۶ - مشاغل مردم روستاروستای کند بالا به‌سبب داشتن دره‌های سبز، آب فراوان، کوه‌های بلند و مراتع دارای پوشش گیاهی متنوع و انبوه، همواره رونقی مطلوب داشته، و از همین‌رو، در گذشته دامداری و کشاورزی در آن رایج بوده است، اما امروزه دیگر در میان اهالی رواج ندارد؛ همچنین آن بخش از اراضی که به صورت آبی کشت می‌شد، به باغ بدل شده است؛ از همین‌رو، درختانی نظیر گیلاس، آلبالو، گردو و سیب در آن‌ها پرورش داده می‌شود. بیشتر جوانان روستای کند بالا به شهرهای مجاور به خصوص تهران مهاجرت کرده‌اند. ۱.۷ - وضعیت سکونت مردماین روستا در تابستان دارای حدود ۴۰۰، و در زمستان حدود ۲۵۰ خانوار جمعیت است. نام خانوادگی اهالی آن نیز کبکی، سجودی، اسدیان، اسدبکر، اسدی و گرجی است. خانواده‌های کبکی و سجودی از اهالی بومی روستا، و بقیه مهاجرانی‌اند که پیش از دورۀ قاجار، از نواحی گرجستان و ارمنستان به این ناحیه کوچانده شده‌اند. ۱.۸ - منبع تامین آب روستاآب آشامیدنی اهالی روستا از چشمه فِتیزار و رودخانه تخت شاهک تأمین، و از طریق جوی آب به روستا منتقل می‌شود. کیفیت این آب مطلوب نیست و برای تأمین آب مناسب روستا چند حلقه چاه در اطراف آن حفر شده است؛ اما هیچ‌کدام بازدهی مطلوبی نداشته‌اند. آب کشاورزی روستا نیز از طریق رودخانه‌های تخت شاهک و هشنه و دره‌ها و چشمه‌های مناطق اطراف روستا تأمین می‌شود. ۱.۹ - بافت قدیمی روستابافت قدیم و مرکزی روستای کند بالا دارای حدود ۵۰ هکتار وسعت بود، اما در برنامۀ طرح بهسازی روستا در سالهای بعد، حدود ۱۵ هکتار به وسعت آن افزوده شد. اکنون محدودۀ مسکونی روستا از شرق به کوه ونک، از غرب به کوه مگس‌کنک، از شمال به سرقلاع، و از جنوب به کوه گَل‌سنگک که مرز میان کند بالا و کند پایین به شمار می‌آید، تعیین شده است. ۱.۱۰ - بافت تاریخی روستابافت تاریخی روستای کند بالا بیشتر در شرق آن واقع است؛ اما بخش عمدۀ آن تخریب، و نوسازی شده است. تنها چند خانۀ تاریخی متعلق به دوران قاجار و پهلوی در قسمت‌های مختلف روستا مشاهده می‌شود که بیشتر بدون استفاده، و نیمه‌مخروبه‌اند. حمام تاریخی روستا نیز در دوران پهلوی دوم تخریب، و نوسازی شده است. در بیشتر نقاط کوچه‌ها، باغ‌ها و مزارع نزدیک روستا، مواد فرهنگی مختلف نظیر خاکستر، تکه‌های ساروج، آجر و قطعات سفال از انواع تاریخی و اسلامی با نقوش مختلف، مشاهده می‌شود که حکایت از دیرینگی روستا دست‌کم از دوران تاریخی می‌نماید. مهمترین آثار تاریخی روستای کند بالا این‌ها است: ۱.۱۱ - مهمترین آثار تاریخی روستا
[ویرایش] ۲ - ۲. کند پایین۲.۱ - موقعیت جغرایاییاین روستا در °۵۱ و ´۳۹ طول شرقی، و °۳۵ و ´۵۲ عرض شمالی، در فاصلۀ ۴کیلومتری شمال شهر لواسان، و در ارتفاع ۹۶۷‘۱متری از سطح دریا جای دارد. ۱.۲ - کوه‌های روستاکوههای شرق روستای کند پایین دونْگاه و وُلوزو نامیده می‌شوند. کوه شمال و شمال‌غربی روستای کند پایین که ادامۀ کوه گوشوارۀ کند بالا ست، در این روستا به تیر قلاع شهرت دارد و کوه بلند این قسمت نیز سربند نامیده می‌شود. در شمال این کوه حدفاصل روستای کند پایین و روستاهای بوجان و ناصرآباد، دره‌ای در جهت شمال‌شرقی به جنوب‌غربی امتداد دارد که درۀ کُرُک خوانده می‌شود. ۲.۳ - مناطق اطراف روستادر جنوب روستای کند، تپه و مزرعۀ کیور، مزرعۀ پشت لاریجان، و سپس بندکِرسئون واقع است. مزرعۀ پشت لاریجان قسمت انتهایی دامنه‌های جنوب‌شرقی کوه ورجین است که در غرب رودخانه ناصرآباد، حدود ۵۰۰متری شمال شهر اوشان، و در غرب مزرعه کیور واقع است. بندکرسئون به محل باریکی گفته می‌شود که رودخانه‌های کند و ناصرآباد پس از پیوستن به یکدیگر از آنجا می‌گذرند و وارد دشت لواسان می‌شوند. ۲.۴ - رودخانه روستاروستای کند پایین در دو طرف رودخانۀ کند احداث شده است. این رودخانه فصلی است و تنها در زمان بارش‌های شدید باران و یا رگبار، آب در آن جریان می‌یابد. سرچشمۀ آب رودخانۀ کند دامنه‌های غربی قلۀ ساکا ست که در جهت شمال به جنوب جریان دارد و در انتها به رودخانۀ ناصرآباد می‌پیوندد. ۲.۵ - وصغیت سکونت روستاروستای کند پایین در تابستان حدود ۱۵۰، و در زمستان حدود ۳۰ خانوار جمعیت دارد. نام خانوادگی اهالی این روستا نمازی، شیرزادی، سجده‌ای و تسبیحی است. ۱.۸ - منبع تامین آب روستاآب آشامیدنی اهالی این روستا از چشمه‌ای که در کوه سربند جریان می‌یابد، و آب کشاورزی آنان از رودخانۀ کفترخوان و رودخانۀ کند تأمین می‌شود. ۲.۷ - امکانات روستااین روستا به‌رغم داشتن دو بنای مدرسۀ متروکه، به‌سبب اندک بودن شمار دانش‌آموزان، فاقد مدرسه‌ای فعال است؛ از همین‌رو دانش‌آموزان آن به مدرسۀ روستای کند بالا می‌روند. ۱.۶ - مشاغل مردم روستاشغل قدیم مردم روستای کند پایین کشاورزی و دامداری بود؛ اما امروزه بیشتر آن‌ها به مشاغل دولتی روی آورده‌اند و تنها شمار بسیار اندکی از آنان به حرفۀ باغداری مشغول‌اند. محصول عمدۀ آن‌ها گیلاس، آلبالو، گردو و سیب است. کمبود آب و اندک بودن سطح زمین‌های این روستا از مشکلات عمدۀ اهالی آن است. ۲.۹ - مهمترین آثار تاریخی و فرهنگی روستامهمترین اثر تاریخی ـ فرهنگی روستای کند پایین بنای امامزاده محمد شعیب است که در مرکز روستا و مجاور جادۀ آسفالته واقع شده است. این اثر تاریخی که قدمت آن به دورۀ پیش از قاجار بازمی‌گردد، در مهر ماه ۱۳۸۲ با شمارۀ ۳۷۹‘۱۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. در مجاورت امامزاده و در داخل حیاط مسجد تازه‌ساخت روستا، درخت چنار کهن‌سالی وجود دارد که عمر آن بیش از ۳۰۰ سال تخمین زده می‌شود. تنۀ اصلی این درخت خشکیده، اما جوانه‌های کناری آن که اکنون تنومند شده‌اند، همچنان برپا ست. ۱.۹ - بافت قدیمی روستابافت قدیم روستای کند پایین تخریب، و به جای آن ساختمان‌های تازه بنا شده است. بخشی از این روستا که در جبهۀ شرقی رودخانۀ کند قرار دارد، رونق و آبادانی بیشتری دارد، اما گسترش روزافزون ساختمان‌سازی در تمام قسمت‌های روستا، رونق و سرسبزی آن را در معرض تهدیـد جـدی قـرار داده اسـت. [ویرایش] ۳ - منبع• موسوی‌زاده، حسن، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «کندبالا و کند پایین»، ص۱۳۳۴. رده‌های این صفحه : روستاهای تهران
|
||||||||||||||||||||
