درکه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
درکه \ darake\ ، درگذشته روستا، و امروزه محله‌ای در
شمال‌باختری تهران واقع در
منطقۀ ۱ شهرداری تهران.
[ویرایش]
درکه یکی از نواحی خوش آب‌وهوای
شمیران است که به سبب واقع بودن در مسیر کوه‌پیمایی، از پر رفت‌وآمدترین منطقه‌های ییلاقی تهران، به ویژه در روزهای پایانی هفته و تعطیل به شمار می‌آید.
[ویرایش]
از پیشینۀ درکه اطلاع چندانی در دست نیست؛ اما تاریخ آن به‌سبب نزدیکی با
محلۀ اوین، با این منطقه پیوسته است.
[ویرایش]
اقتصاد روستای درکه در گذشته بر پایۀ باغداری و دامداری استوار بوده است.
[ویرایش]
آب مورد نیاز اهالی این روستا از
رود درکه تأمین می‌شده است.
[ویرایش]
روستای درکه بر طبق سرشماری ۱۳۳۵ ش، دارای ۷۴۲ تن جمعیت بوده است.
[ویرایش]
درکه در اواسط دهۀ ۱۳۴۰ ش و پس از توسعۀ شهر تهران به این کلان‌شهر ضمیمه، و به محله‌ای از محله‌های آن بدل شد. محلۀ درکه از شمال به کوههای
توچال، از جنوب به
بزرگراه چمران و محلۀ اوین، از خاور به
ولنجک، و از باختر به
فرحزاد منتهی می‌شود.
[ویرایش]
بقعۀ امامزادگان سید محمدولی و عزیز در این محله قرار دارد.
[ویرایش]
سادات درکه که بیشتر از نسل امامزاده سید محمد ولی‌اند، عمدتاً از کوهپایه‌های نور و کجور مازندران آمده، و در این ناحیه سکنا گزیده‌اند.
[ویرایش]
درکه در گذشته افزون بر بقعه‌های امامزادگان عزیز و سید محمدولی، دارای موقوفاتی بوده است که از آن میان می‌توان به دو مسجد، یک تکیه و دو گورستان اشاره کرد.
[ویرایش]
در مسیر ارتفاعات درکه پناهگاههایی به منظور استفادۀ کوهنوردان و چندین چایخانه از جمله هفت حوض، اُزغال‌چال (زغال‌چال) و پلنگ‌چال ساخته شده است.
[ویرایش]
درۀ اوین ـ درکه که در این منطقه واقع شده، از دره‌های پرازدحام شهر تهران به شمار می‌آید.
[ویرایش]
[ویرایش]
•
موسوی‌زاده، حسن، دانشنامه تهران بزرگ، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «درکه»، صفحه۸۶۱.
