|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - موقعیت جغرافیاییاراضی این روستا از شمال به اراضی اوین، از جنوب به اراضی پونک، از غرب به اراضی فرحزاد و مرادآباد، و از شرق به اراضی ونک محدود می‌شد. [۱]
نقشۀ تهران و اطراف، ۱۳۲۸ ق/ ۱۹۱۰ م، به کوشش عبدالرزاق بغایری، تهران، مؤسسۀ جغرافیایی و کارتوگرافی سحاب.
[ویرایش] ۲ - معنی اسم روستانام روستا در منابع به صورت خوَردین و خُردین ضبط شده است. اهالی این روستا آن را خوردین به ضم «خ» و سکون «و» و «ر» می‌خواندند و در دوایر ثبت نیز به همین نام ضبط می‌گردیده است. [۲]
معتمدی، محسن، جغرافیای تاریخی تهران،ص۳۷۴،تهران، ۱۳۸۱ ش.
این نام مرکب از دو واژۀ «خَوَر» و «دین»/ «دوین» است. جزء اول آن را به معنای زمین پست ــ که در زبان کردی نیز به همین معنا کاربرد دارد ــ دانسته‌اند و جزء دوم آن به نوشتۀ مینورسکی به معنای تپه و برجستگی‌های زمین است؛ معنای این دو جزء را بر روی هم «زمینِ با پستی و بلندی» گفته‌اند. [۳]
معتمدی، محسن، جغرافیای تاریخی تهران،ص۳۷۴،تهران، ۱۳۸۱ ش.
[ویرایش] ۳ - تاریخچه اراضی روستاخوردین از روستاهای قدیمی شمیران به شمار می‌رفت و در روزگار قاجار، اراضی آن از موقوفات آستان قدس بود. در همان دوران میرزا آقا خان نوری، صدراعظم ناصرالدین شاه، و میرزا یوسف خان مستوفی برای مدتی اراضی آن را در اجاره داشتند. در زمان پهلوی اول، املاک موقوفۀ اطراف تهران را خالصه اعلام کردند و سپس این املاک به نصیرالدوله بَدِر، از رجال سیاسی آن زمان، فروخته شد. [۴]
ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران،ج۱،ص۳۶۳،تهران، ۱۳۷۱ ش.
[ویرایش] ۴ - طریقه آبیاری زمین‌های کشاورزیزمینهای کشاورزی خوردین را دو رشته قنات پرآب آبیاری می‌کردند که مظهر یکی از آن‌ها در باغ خوردین، و دیگری نزدیک به دهکده آفتابی می‌شد. در این دو رشته قنات به‌فراوانی ماهی وجود داشت. [۵]
ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران،ج۱،ص۳۶۴،تهران، ۱۳۷۱ ش.
افزون بر این دو رشته قنات، در بهار رودخانۀ فصلی اوین که در واقع مرز میان این روستا با ده ونک بود، بخشی از زمین‌های کشاورزی آنجا را آبیاری می‌کرد. [۶]
معتمدی، محسن، جغرافیای تاریخی تهران،ص۳۷۴،تهران، ۱۳۸۱ ش.
[۷]
کریمان، حسین، قصران ( کوهسران)،ج۱،ص۵۰۸،تهران، ۱۳۵۶ ش.
[ویرایش] ۵ - میزان و نوع محصولات زمین‌های کشاورزیاین روستا به هنگام آبادانی دارای ۴۰ هکتار زمین‌های گندم‌کاری، ۱۰ هکتار جو، و ۴۰ هکتار باغ و قلمستان بود و غلات، بنشن، یونجه و میوه از دیگر محصولات آن به شمار می‌رفت. شال‌بافی نیز از دیگر راه‌های درآمدهای مردم خوردین بود. [ویرایش] ۶ - جمعیت و دین مردم روستادر اواخر دهۀ ۱۳۲۰ ش، خوردین دارای ۸۵ تن جمعیت بود که بیشتر ارمنی بودند. [۸]
کریمان، حسین، قصران ( کوهسران)،ج۱،ص۵۰۸،تهران، ۱۳۵۶ ش.
[۹]
فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان مرکزی، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش،ج۱،ص۸۲،تهران، ۱۳۲۸ ش.
در سرشماری سال ۱۳۳۵ ش جمعیت روستا به ۴۲ تن کاهش یافت که از این شمار، ۳۱ تن مرد و ۱۱ تن زن گزارش شده است. [۱۰]
گزارش مشروح حوزۀ سرشماری تهران، وزارت کشور،ص۳،تهران، ۱۳۳۷ ش.
در آن سال‌ها بافت جمعیتی خوردین تغییر یافت و در کنار ارمنیان، مسلمانان نیز در آنجا اقامت گزیدند. [۱۱]
ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران،ج۱،ص۳۶۴،تهران، ۱۳۷۱ ش.
[ویرایش] ۷ - وضعیت کنونییک جادۀ خاکی خوردین را به روستای ونک متصل می‌ساخت. [۱۲]
فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان مرکزی، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش،ج۱،ص۸۲،تهران، ۱۳۲۸ ش.
با رشد کالبدی تهران در دهۀ ۱۳۴۰ ش، زمین‌های خوردین تقسیم‌بندی و تفکیک گردید، و از همان سال‌ها ساخت‌وساز در آنجا آغاز شد؛ اما در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ ش، شرکت‌های ساختمان‌سازی داخلی و خارجی و نیز اشخاص متفرقه (البته تحت شرایط و ضوابط خاص همراه با مجوز) شروع به احداث بناهای گوناگون کردند. در نقشه‌های تهران که در سال‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ ش تهیه شده‌اند و نیز در نقشۀ اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ش، تمامی این منطقه به‌جز باغ اربابی آنجا، به‌صورت زمین بایر نشان داده شده است. امروزه تمامی این منطقه جزو محدودۀ شهرک غرب به شمار می‌رود.[ویرایش] ۸ - پانویس
[ویرایش] ۹ - منبع•شعبانی، میلاد، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ،برگرفته از مقاله «خوردین» ص۸۲۴. رده‌های این صفحه : روستاهای تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
