|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - جائیج درسفرنامه اعتمادالسلطنهجائیج با آب‌وهوایی سرد در گذشته از روستاهای آباد لواسان کوچک به شمار می‌آمد. [۱]
فرهنگ جغرافیایی ایران، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش،ج۱،ص۵۰،تهران، ۱۳۲۸ ش.
هرچند از سابقۀ این آبادی در دورۀ پیش از قاجار اطلاعی روشن در دست نیست. در ۱۲۹۶ ق/ ۱۸۷۹ م اعتمادالسلطنه در رکاب ناصرالدین شاه قاجار به آبادی جائیج سفر کرده، و گزارشی از آن آبادی در اختیار خاورشناس روس، برنارد درن (۱۸۰۵-۱۸۸۱ م/ ۱۲۲۰- ۱۲۹۸ ق) گذاشته است. [۲]
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، مرآة البلدان، به کوشش عبدالحسین نوایی و هاشم محدث،ج۴،ص۱۸۷۳-۱۸۷۷،تهران، ۱۳۶۸ ش.
او در این گزارش آورده است که از جائیج تا رودخانه جاجرود آثار خرابه‌های بسیاری دیده می‌شود. در گذشته در کنار رودخانۀ جاجرود روستای دیگری جز روستای جائیج وجود نداشته است.[ویرایش] ۲ - وجه تسمیه جاجرودازهمینرو، اعتمادالسلطنه در وجه تسمیۀ جاجرود گفته است به سبب نزدیکی رودخانۀ جاجرود به روستای جائیج ابتدا نام آن رودخانه جائجه‌رود بوده، سپس بر اثر کثرت استعمال به جاجرود بدل گشته است. [ویرایش] ۳ - آثارخرابه در روستاهمچنین آثار خرابه‌های بسیاری را که در انتهای روستای جائیج واقع بوده، و حصارک نام داشته، قلعه و محکمۀ روستای جائیج دانسته و معتقد است که یا عربها پس از استیلا بر ایران، در این محل این قلعه را ساخته‌اند، یا از پیش ایرانیان برای حفاظت از یکی از راههای مازندران که از افجه و لار به شهر نور و رویان می‌رفته است، آن را بنا کرده‌اند. [۳]
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، مرآة البلدان، به کوشش عبدالحسین نوایی و هاشم محدث،ج۴،ص۱۸۷۳-۱۸۷۷،تهران، ۱۳۶۸ ش.
[ویرایش] ۴ - جمعیت و وقف اراضی روستاجائیج در ۱۲۹۶ ق/ ۱۸۷۹ م دارای ۳ تا ۴ خانوار جمعیت بوده [۴]
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، مرآة البلدان، به کوشش عبدالحسین نوایی و هاشم محدث،ج۴،ص۱۸۷۲،تهران، ۱۳۶۸ ش.
و در سدۀ ۱۴ ق، ۳ دانگ این روستا وقف مدرسه صدر از مدرسه‌های مشهور تهران بوده است. [۵]
معصوم علیشاه، محمدمعصوم، طرائق الحقائق، به کوشش محمدجعفر محجوب،ج۳،ص۶۳۶،تهران، ۱۳۴۵ ش.
روستای جائیج در سرشماری ۱۳۳۵ ش، ۷۰ تن جمعیت داشته است. [۶]
گزارش مشروح حوزۀ سرشماری تهران، وزارت کشور،ص۲،تهران، ۱۳۳۷ ش.
[ویرایش] ۵ - اقتصاد روستااقتصاد این روستا بر پایۀ کشاورزی استوار بوده، و گندم، جو،لوبیا، سیب و آلبالو از مهم‌ترین محصولات آن به شمار می‌آمده است. [ویرایش] ۶ - تامین آب روستاآب مورد نیاز برای آشامیدن از قنات، و آب کشاورزی روستا از طریق کندرود تأمین می‌شده است. [۷]
فرهنگ جغرافیایی ایران، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش،ج۱، ص۵۰، تهران، ۱۳۲۸ ش.
[۸]
کریمان، حسین، قصران ( کوهسران)، ج۱، ص۴۴۶،تهران، ۱۳۵۶ ش.
[ویرایش] ۷ - جائیج محله ای در لواساندر ۱۳۴۹ ش که لواسان به صورت شهر درآمد، روستاهای هم‌جوار در آن مستحیل شدند و از آن هنگام روستای جائیج و روستای هم‌جوارش، گلندوک، جزئی از محدودۀ شهر لواسان محسوب می‌شوند. [ویرایش] ۸ - بنای امامزاده عبدالله در جائیجبنای امامزاده عبدالله از نوادگان امام موسی کاظم (ع) در این محله واقع شده است. [ویرایش] ۹ - پانویس
[ویرایش] ۱۰ - منبع•موسوی زاده،حسن،مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ،برگرفته از مقاله «جائیج» ص۶۸۳. رده‌های این صفحه : روستاهای تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
