|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - نام‌های دیگراین گیاه که در زبان هندی و پشتو فطراسالیون خوانده می‌شود، در منابع طب سنتی با نام‌های بادیان کوهی و کرفس جبلی یاد شده است. جرجانی در ذخیرۀ خوارزمشاهی، فطراسالیون را گونه‌ای از کرفس کوهی معرفی می‌کند که بر سنگ می‌روییده است. [۱]
جرجانی، اسماعیل، ذخیرۀ خوارزمشاهی، به کوشش محمدرضا محرری، ج۲، ص۶۷، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[ویرایش] ۲ - ظاهر گیاهکرفس کوهی گیاهی با بلندی حدود ۵ / ۱ متر، دارای برگ‌های بزرگی به درازای ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر است. [۲]
میرحیدر، حسین، معارف گیاهی، ج۲، ص۲۷۴، تهران، ۱۳۷۵ ش.
[۳]
زرگری، علی، گیاهان دارویی، ج۲، ص۵۵۱، تهران، ۱۳۶۷ ش.
[۴]
ابن‌سینا، قانون، ترجمۀ عبدالرحمان شرفکندی، ج۲، ص۱۹۱، تهران، ۱۳۷۰ ش.
برگ‌های آن به صورت پیاپی تقسیم‌بندی شده است و به بخش‌های باریک منتهی می‌شود. گل‌های کرفس کوهی به رنگ زرد، و میوۀ آن معطر و نسبتاً شیرین است و به شکل خمیده و کوتاه، دارای بال‌های کوچک و موج‌داری است که تخم‌های گیاه در آن قرار دارد.[ویرایش] ۳ - ترکیبات شیمیایی گیاهاز نظر ترکیبات شیمیایی، میوۀ کرفس کوهی دارای اسانس معطر، آلکالوئید و والریک اسید استر است. [۵]
میرحیدر، حسین، معارف گیاهی، ج۲، ص۲۷۴، تهران، ۱۳۷۵ ش.
[۶]
زرگری، علی، گیاهان دارویی، ج۲، ص۵۵۱-۵۵۲، تهران، ۱۳۶۷ ش.
[۷]
عقیلی علوی شیرازی، محمدحسین، مخزن الادویة، ص۶۵۶، تهران، ۱۳۷۱ ش.
[ویرایش] ۴ - مناطق رویش گیاهاین گیاه در هندوستان، کشمیر، افغانستان و ایران می‌روید. در کوه‌های شمیران این گیاه در بلندی‌های میان ۵۰۰‘۱ تا ۶۰۰‘۲متری از سطح دریا به چشم می‌خورد. [ویرایش] ۵ - طبع گیاهاز دیدگاه طب سنتی، کرفس کوهی دارای طبیعتی گرم و خشک است. [ویرایش] ۶ - خواص گیاهمیوۀ آن محرک، بادشکن، تقویت‌کنندۀ معده، ادرارآور و قاعده‌آور است. سنگ مثانه را خارج می‌سازد؛ نیرودهندۀ بدن است و قدرت کبد را بالا می‌برد؛ مصرف آن موجب کم‌شدن التهاب و درد می‌گردد؛ برای علاج صرع سودمند است؛ دانه‌های کرفس کوهی معده را تقویت می‌کند و نیروی جنسی را افزایش می‌دهد؛ ریشۀ آن نیز تسکین‌دهندۀ خارش است؛ قاعده‌آور است و به خروج آسان و سریع جنین کمک می‌کند. [۸]
میرحیدر، حسین، معارف گیاهی، ج۲، ص۲۷۵، تهران، ۱۳۷۵ ش.
[۹]
زرگری، علی، گیاهان دارویی، ج۲، ص۵۵۳، تهران، ۱۳۶۷ ش.
[۱۰]
عقیلی علوی شیرازی، محمدحسین، مخزن الادویة، ص۶۵۶، تهران، ۱۳۷۱ ش.
[۱۱]
جرجانی، اسماعیل، الاغراض الطبیة، به کـوشش حسن تاج‌بخش، ج۱، ص۲۵۷-۲۵۶، تهران، ۱۳۸۴ ش.
[ویرایش] ۷ - پانویس
[ویرایش] ۸ - منبع• بنی‌جانی، علیرضا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «کرفس کوهی»، ص ۱۲۹۶. رده‌های این صفحه : گیاه های تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
