|
| ||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - مسیرهای دسترسیبرای رسیدن به این چشمه باید راه درۀ اصلی دارآباد را پیمود و در میانۀ دره به یال موسوم به شن سیاه رسید. از آنجا باید به سمت شمال، راه پاکوب را در پیش گرفت تا به لولۀ آب سازمان منابع طبیعی رسید. آن‌گاه از آنجا به سمت چپ تغییر مسیر می‌دهیم و در بالاترین نقطۀ دره چال پونه و در سمت راست آن به چشمه لش ملک خواهیم رسید و از آنجا، مسیر را ادامه می‌دهیم تا پس از حدود ۱۰ دقیقه راه‌پیمایی به چشمۀ درازلش برسیم. [ویرایش] ۲ - آب چشمهآب چشمۀ لش‌ملک در بهار زیادتر از درازلش است، اما درازلش بر خلاف لش‌ملک چشمه‌ای دائمی است. در بعضی نقشه‌ها نام این چشمه به جای درازلش، لش‌آب نوشته شده است. [ویرایش] ۳ - دلیل نامگذاریدر گویش قدیم مردم دارآباد، لش به زمینی گفته می‌شد که به‌سبب رطوبت زیاد، چمن و علف فراوانی در آن سبز می‌شود (خواه چشمه داشته باشد، خواه نداشته باشد). [ویرایش] ۴ - اطراف چشمهپیرامون چشمۀ درازلش زمینی سرسبز و مستطیل‌شکل دیده می‌شود که در کنار آن درختانی خودرو وجود دارد و چشمۀ درازلش در انتهای بالایی محل درختان می‌جوشد. بیشتر این لش‌ها محلی مناسب برای استراحت و تجدید قوای چوپانان و کوهنوردان بودند. افزون بر چشمۀ درازلش، زمین لش دیگری نیز در شرق دارآباد وجود داشت که به آن لش‌گرده می‌گفتند. محل لش‌گرده امروزه (۱۳۹۰ ش) تخریب، و به شهرک مسکونی تبدیل شده است. [۱]
تحقیقات میدانی مؤلف.
[۲]
قیدی، فرامرز (از اهالی محلۀ دارآباد)، گفت‌وگو با مؤلف.
[ویرایش] ۵ - پانویس
[ویرایش] ۶ - منبع• صفری، سیما، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «چشمه درازلش»، ص۸۵۱. رده‌های این صفحه : چشمه های تهران
|
||||||||||||||||
