|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - تاریخچهپناهگاه پلنگ‌چال در ۱۳۴۹ ش با نظارت ابوالقاسم نوروزی با وسعتی حدود ۳۰۰ مـ۲ و خوابگاهی با گنجایش ۷۰ تا ۸۰ تن تأسیس شده است. [۱]
محمدی‌فر، داوود، فرهنگ کوهنوردی و غارنوردی ایران، ص۱۴۰، تهران، ۱۳۸۶ ش.
برای صعود به این پناهگاه که در ارتفاع ۵۵۰‘۲ متری از سطح دریا واقع شده است، نخست باید به محلۀ درکه رفت، سپس با گذر از کوچه ـ باغ‌هایی زیبا در کنار رودخانۀ درکه، و عبور از راه‌باریکه‌ای، و پس از حدود دو ساعت راه‌پیمایی، به پناهگاه پلنگ‌چال رسید. سراسر مسیر درکه تا پناهگاه پلنگ‌چال از زیباترین مسیرهای صعود به قلۀ توچال و ارتفاعات شمال شهر تهران به شمار می‌آید. در نیمۀ راه درکه به پلنگ‌چال در ضلع باختری ارتفاع مشرف بر رودخانۀ درکه، دره‌ای پردرخت وجود دارد که به جنگل کارا موسوم است. [ویرایش] ۲ - دسترسی‌ها از پلنگچالاز پناهگاه پلنگ‌چال مسیری در جهت شمال باختری وجود دارد که با ۳ تا ۴ ساعت کوه‌پیمایی به قلۀ توچال می‌توان صعود کرد. همچنین دسترسی به امامزاده داوود، قلۀ شاه‌نشین و یا ایستگاه ۵ تله‌کابین توچال از این منطقه امکان‌پذیر است. پلنگ‌چال به‌جز امکانات پذیرایی از کوهنوردان، زمین مسطحی هم دارد که برای ورزش و بـازی مناسب است. [۲]
«پناهگاه پلنگ‌چال»، کتاب اول (مل )؛ شعبانی، محمد، کوه و زندگی، تهران، ۱۳۷۲ ش، بش
[۳]
«پناهگاه پلنگ‌چال»، کتاب اول (مل )؛ شعبانی، محمد، کوه و زندگی، ص۸۴-۸۵، تهران، ۱۳۷۲ ش.
[۴]
Ketabeavval, www.ketabeavval.ir.
[ویرایش] ۳ - پانویس
[ویرایش] ۴ - منبعموسویزاده، حسن، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «پناهگاه پلنگ چال»، ص۵۹۳. رده‌های این صفحه : پناهگاه پلنگ‌چال | پناهگاههای جنگلی تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||
