|
| ||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - تاریخچهاین ملک بخش باقی‌مانده از باغ ییلاقی بزرگی است کـه در گذشته بـه میرزا محمد امین‌دفتر ــ داماد آصف‌الدوله (والی خـراسان در دورۀ نـاصری) ــ تعلق داشته است. این باغ پس از مرگ امین‌دفتر ــ چون وی فرزندی نداشت ــ به همسرش فاطمه سلطان خانم، دختر آصف‌الدوله رسید. از مساحت نخستین این باغ اطلاعی در دست نیست؛ اما در حدود سال ۱۳۰۰ ش / ۱۹۲۱ م این باغ یکی از ۳ باغ بزرگ موجود در اراضی الٰهیه بوده است. این ملک در جنوب محلۀ الٰهیه قرار داشت و تا نزدیکی پل رودخانۀ زرگنده ادامه می‌یافت. بعدها قسمت اعظم این باغ توسط فاطمه خانم به قطعات کوچک و بزرگ تفکیک شد و به فروش رسید. قسمتی که از مساحت نخستین این باغ مانده است و محل سکونت فاطمه خانم بوده، امروزه (۱۳۹۰ ش) ۵۰۰‘۸ مـ ۲ مساحت دارد. [۱]
ارادتی، علی‌محمد (رئیس و نمایندۀ کارفرمای مجموعۀ آموزشی ـ ورزشی شمارۀ ۳ شرکت نفت الٰهیه)، مصاحبه با مؤلف.
[۲]
بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، ج۲، ص۵۱، قم، ۱۳۵۰ ش.
در ۱۳۰۳ ش / ۱۹۲۴ م، فاطمه خانم این باغ و عمارت مسکونی را به شرکت نفت انگلستان و ایران در ازای مبلغ ۵۰۰‘ ۷ تومان معادل ۵۰۰‘۱ لیرۀ استرلینگ فروخت و سند انتقال آن در دفترخانۀ ۲ زرگنده به امضای دو طرف رسید. [۳]
ارادتی، علی‌محمد (رئیس و نمایندۀ کارفرمای مجموعۀ آموزشی ـ ورزشی شمارۀ ۳ شرکت نفت الٰهیه)، مصاحبه با مؤلف.
[ویرایش] ۲ - مکان‌های موجود در باغدر این باغ به غیر از ساختمان مسکونی دوطبقه‌ای که محل سکونت فاطمه خانم بود، یک دستگاه طویله و یک کالسکه‌خانه وجود داشته که در حال حاضر به جز آن خانه، بقیۀ ساختمان‌ها تخریب شده است. [ویرایش] ۳ - موارد مورد استفادهشرکت نفت انگلستان و ایران از این ملک به عنوان محل سکونت نمایندگان وقت مدیران عامل آن شرکت استفاده می‌کرد. پس از ملی شدن صنعت نفت در ایران (۱۳۲۹ ش / ۱۹۵۱ م)، این ملک به شرکت ملی نفت ایران تعلق گرفت و از قرار معلوم، جلسات مذاکرات خلع ید در همین باغ برپا می‌شد. [۴]
بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، ج۲، ص۵۱، قم، ۱۳۵۰ ش.
شرکت ملی نفت ایران نیز این باغ را به محل سکونت مدیران عامل آن شرکت اختصاص داد. در ۱۳۳۵ ش بخشی از این باغ به باشگاه ورزشی کارکنان صنعت نفت واگذار شد. دکتر منوچهر اقبال از ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۶ ش به مدت ۱۵ سال رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران بود و در این خانه و باغ سکونت داشت. از همین رو، نام این مکان به «خانۀ دکتر منوچهر اقبال» نیز معروف است؛ اما پس از منوچهر اقبال، مدیران بعدی تمایلی به اسکان در این باغ نداشتند. [ویرایش] ۴ - تغییرات بعد انقلاببا پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۱۳۵۷ ش، این ملک مدتی در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار داشت و به عنوان پایگاه کمیتۀ الٰهیه مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ اما پس از چندی به شرکت ملی نفت ایران مسترد گردید. در دوره‌ای، جلسات هیئت مدیرۀ این شرکت در این باغ برگزار می‌شد. [۵]
فخیمی، قباد، «مدیران نفت در دادگاه انقلاب»، دنیای اقتصاد، تهران، ۲۲ / ۱ / ۱۳۸۸ ش، شم ۷۶۹‘۱.
چون این باغ و عمارت بیشتر روزهای سال بدون استفاده باقی می‌ماند، مقرر شد به مجموعه‌ای آموزشی ـ تفریحی بدل شود. ازاین‌رو، به محل برگزاری سمینارها و همایش‌ها، میهمانی‌های اداری و خصوصی، و اجرای کلاس‌های آموزشی ویژۀ کارکنان شرکت ملی نفت ایران اختصاص یافت. در حال حاضر (۱۳۹۰ ش) مجموعۀ آموزشی ـ ورزشی شمارۀ ۳ شرکت نفت الٰهیه زیر نظر رئیس خدمات رفاهی شرکت ملی نفت ایران اداره می‌شود. رئیس باشگاه که به عنوان نمایندۀ کارفرما در مجموعه حضور دارد، توسط رئیس واحد یادشده انتخاب می‌شود و بر مجموعه نظارت دارد. امور اجرایی و خدماتی مجموعه توسط شرکت‌های پیمانکار انجام می‌پذیرد. [ویرایش] ۵ - امکانات کنونیامروزه در مجموعۀ ورزشی شرکت نفت در الٰهیه که در ضلع شمالی باغ قرار دارد، ۳ زمین تنیس، استخر سرپوشیده، سالن‌های بدن‌سازی، فوتسال، بسکتبال و اسکواش قرار دارد که مورد استفادۀ اختصاصی کارکنان شرکت ملی نفت ایران است. این مجموعه در حدود ۵۰۰‘ ۳ مـ۲ فضای سبز و مشجر دارد. ساختمان دوطبقه‌ای که زمانی محل سکونت فاطمه خانم بود، اکنون به ساختمان اداری مجموعه تعلق دارد. [ویرایش] ۶ - بنای و احداثی‌های ساختمانپیشینه و سبک بنای این ساختمان به اواخر دورۀ قاجار باز می‌گردد. بنا بر روی سکویی صفحه مانند قرار دارد. نمای آن آجری است و در ضلع جنوبی و غربی دارای یک تراس به هم پیوسته است. ۸ ستون در ضلع جنوبی و ۷ ستون در ضلع شرقی، تنها تزیینات این ساختمان را تشکیل می‌دهد. در بالای ستون‌ها گچ‌بریهای گل‌بوته‌ای صورت گرفته و سقف ساختمان نیز شیروانی است. ۳ اتاق در طبقۀ همکف و ۳ اتاق در طبقۀ فوقانی قرار دارد. اتاق‌های طبقۀ همکف دارای پنجره‌هایی از زمین تا سقف است. هیچ یک از اتاق‌ها تزیینات رایج در خانه‌های اعیانی دوران قاجار و پهلوی را ندارد. راه اصلی ورود به ساختمان در ضلع جنوبی است. در ۱۳۳۴ ش، نخستین بخش الحاقی که شامل یک اتاق با سقف شیروانی است، در ضلع شرقی بنا احداث شد. شاید این اتاق را برای ملاقات‌های اداری مدیران عامل شرکت ملی نفت ایران ساخته بودند. در سال‌های بعد ۲ اتاق دیگر به ساختمان اضافه شد که هر کدام از درون به وسیلۀ درهایی به ساختمان اصلی راه دارند. در ۱۳۸۲ ش این ساختمان و باغ آن، با شمارۀ ۸۷۱‘۱۰ جزو آثار ملی به ثبت رسید. طی سال‌های اخیر دو ساختمان در ضلع شمالی محوطۀ باغ به منظور برگزاری گردهمایی‌ها، یک نمازخانه در ضلع شرقی، و یک آشپزخانه و انبار در ضلع غربی آن احداث شده است. این بناها از لحاظ سبک معماری با عمارت قدیمی و اصلی باغ هم‌خوانی ندارند و از لحاظ بصری، نمایی نامتجانس پدید آورده‌اند. [ویرایش] ۷ - مورد استفاده ارگانهااین مجموعه صرفاً به کارکنان شرکت ملی نفت ایران اختصاص دارد، اما به صورت موردی و پس از عقد قرارداد، در اختیار دیگر شرکت‌ها و ادارات دولتی نیز جهت برگزاری سمینارها و یا برگزاری دوره‌های آموزشی قرار می‌گیرد. [ویرایش] ۸ - پانویس
[ویرایش] ۹ - منبع•مرادیان منفرد، علی‌محمد، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «شرکت نفت، مجموعه آموزشی-ورزشی (شماره ۳)»، ص۱۰۸۹. |
||||||||||||||||||||
