|
| ||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - وجه تسمیهزگاه که اهالی میگون آن را زیگاه و زرگاه نیز تلفظ می‌کنند در جوار مراتع بندگاه، درازچال، مَزکِ‌تک، گردن‌سرهمون و نرم‌زرشکک قرار دارد. شهرت نخستین این مکان به این علت بود که اهالی معتقد بودند، زرگاه به معنی محل زر و طلا ست و باور داشتند که در آنجا گنج‌های فراوانی از پیشینیان دفن شده است، لذا در طی سال‌های گذشته در آنجا کاوش‌ها و حفاری‌های غیرمجازی انجام می‌دادند. در جریان مطالعات انجام‌گرفته در منطقه، طی سال‌های ۱۳۸۰-۱۳۸۱ ش و بازدید از محل، تاریخی نبودن آن اعلام شد. [ویرایش] ۲ - استخراج سنگ لاشۀ قرمزرنگی مرغوبدر اواسط دهۀ ۱۳۷۰ ش اشخاصی تصمیم گرفتند از کوه دیملا سنگ استخراج کنند. آنها برای احداث راه دسترسی به معدن ناچار به عبور از مراتع زگاه شدند و معدن سنگ نیز به نام «معدن سنگ زگاه» نام‌گذاری شد. بدین ترتیب، کلمۀ زگاه بار دیگر بر زبان‌ها افتاد. از این معدن سنگ لاشۀ قرمزرنگ مرغوبی استخراج می‌شود و میزان ذخیرۀ آن نیز بسیار زیاد است. [ویرایش] ۳ - منبعپازوکی طرودی، ناصر، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «زگاه»، ص۹۵۲. رده‌های این صفحه : اطراف روستاهای تهران | زگاه
|
||||||||||||||||||||
