• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رودخانه آه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آه، رودخانه \ rūd-xāne-ye āh\ ، رودخانه‌ای از شاخه‌های رودخانۀ سیاه‌رود.

[ویرایش]

۱ - نام دیگر و محل سرچشمه


این رودخانه که آبعلی نیز نامیده می‌شود، از دامنه‌های جنوبی کوه گل زرد (ارتفاع: ۶۹۳‘ ۳ متر) در دهستان آبعلی، واقع در ۵۲کیلومتری شمال شرقی تهران سرچشمه می‌گیرد.
[۱] نقشۀ تقسیمات کشوری (سیاسی) استان تهران، گیتاشناسی، تهران، ۱۳۸۳ ش، شم‌ ‌۳۸۷.
[۲] جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، صفحه۹۹، تهران، ۱۳۷۶ ش.
[۳] افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.

[ویرایش]

۲ - درازا و جهت جریان


رودخانۀ دائمی آه با درازای حدود ۳۰ کمـ در جهت شمال شرقی به جنوب غربی جریان دارد.
[۴] افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
[۵] فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور (حوضۀ آبریز ایران مرکزی)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد۳، صفحه۱۰، تهران، ۱۳۸۳ ش.

[ویرایش]

۳ - مناطق عبور


این رود در مسیر خود، زمینهای روستاهای مبارک‌آباد، سرپولک، قائم محله، سادات محله، کریون، و نیز شهر رودهن را آبیاری و در رودهن، آب رودخانۀ دره‌رود را دریافت می‌کند؛ پس‌ازآن، از روستاهای مهرآباد، خورین، تخته‌ها، عباس‌آباد و ولی‌آباد می‌گذرد و سرانجام، در غرب روستای گلخندان قدیم، به رودخانۀ سیاه‌رود می‌ریزد.
[۶] فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور (حوضۀ آبریز ایران مرکزی)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد۳، ص۱۰،۲۰، تهران، ۱۳۸۳ ش.
[۷] افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
[۸] جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، صفحه۹۹، تهران، ۱۳۷۶ ش.
[۹] نقشۀ تقسیمات کشوری (سیاسی) استان تهران، گیتاشناسی، تهران، ۱۳۸۳ ش، شم‌ ‌۳۸۷.
سیاه‌رود نیز در روستای سیاه‌سنگ واقع در ۲۱کیلومتری جنوب غربی دماوند به رودخانۀ دماوند می‌پیوندد.
[۱۰] جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، صفحه۹۹، تهران، ۱۳۷۶ ش.

[ویرایش]

۴ - منبع تغذیه


منبع تغذیۀ رودخانۀ آه بارش برف و باران و نیز چشمه‌های منطقه است.
[۱۱] فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور (حوضۀ آبریز ایران مرکزی)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد۳، ص۱۰،۲۰، تهران، ۱۳۸۳ ش.

[ویرایش]

۵ - مساحت حوضۀ آبریز و میزان آب‌دهی


مساحت حوضۀ آبریز این رودخانه حدود ۳۰ کمـ۲ و آبدهی آن حدود ۸۰ لیتر در ثانیه اندازه‌گیری شده است؛ ازاین‌رو، رودخانۀ پرآبی به شمار نمی‌رود.
[۱۲] افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.

[ویرایش]

۶ - پانویس

 
۱. ↑ نقشۀ تقسیمات کشوری (سیاسی) استان تهران، گیتاشناسی، تهران، ۱۳۸۳ ش، شم‌ ‌۳۸۷.
۲. ↑ جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، صفحه۹۹، تهران، ۱۳۷۶ ش.
۳. ↑ افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
۴. ↑ افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
۵. ↑ فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور (حوضۀ آبریز ایران مرکزی)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد۳، صفحه۱۰، تهران، ۱۳۸۳ ش.
۶. ↑ فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور (حوضۀ آبریز ایران مرکزی)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد۳، ص۱۰،۲۰، تهران، ۱۳۸۳ ش.
۷. ↑ افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
۸. ↑ جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، صفحه۹۹، تهران، ۱۳۷۶ ش.
۹. ↑ نقشۀ تقسیمات کشوری (سیاسی) استان تهران، گیتاشناسی، تهران، ۱۳۸۳ ش، شم‌ ‌۳۸۷.
۱۰. ↑ جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، صفحه۹۹، تهران، ۱۳۷۶ ش.
۱۱. ↑ فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور (حوضۀ آبریز ایران مرکزی)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد۳، ص۱۰،۲۰، تهران، ۱۳۸۳ ش.
۱۲. ↑ افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، جلد۲، صفحه۴۹۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.

[ویرایش]

۷ - منبع


•بنی‌جانی، علیرضا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ،برگرفته از مقاله «آه، رودخانه» ص۴۶۵.    



جعبه ابزار