دریوک خلنو
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خلنو، دریوک (دریاچه) da(e)ryūk-e xoleno ، دریاچه‌ای یخچالی در پشت خط‌الرأس قله‌های
خلنو بزرگ و
کوچک در
البرز میانی.
[ویرایش]
قلۀ خلنوبزرگ بلندترین نقطۀ خط‌الرأسهای به‌هم پیوسته‌ای است که کوه بلند خلنو را تشکیل می‌دهند.
[ویرایش]
به‌سبب ارتفاع زیاد کوههای البرز میانی، چشمه‌های خروشان و دریاچه‌های یخچالی حاصل از ذوب برف‌چالها و یخچالهای دائمی در این ارتفاعات شکل می‌گیرند. یکی از این دریاچه‌ها دریاچۀ خلنو یا دریوک (دریایک، دریای کوچک) خلنو ست که بزرگ‌ترین دریاچه در ناحیۀ البرز میانی است.
[ویرایش]
شاخابه‌های رودخانه وارنگرود از دامنه‌های شمال و غرب قلۀ خلنوبزرگ سرچشمه می‌گیرد و به طرف غرب خلنوبزرگ و دیگر قله‌های اطراف آن روان است. در این مکان کاسۀ بزرگی در میان کوهها به وجود آمده است که کف آن ۸۰۰‘ ۳ تا ۰۰۰‘۴ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. در یکی از نقاط پایینی این کاسۀ بزرگ، برکه‌ای به نام دریوکِ خلنو در ارتفاع تقریبی ۸۳۰‘ ۳ متری از سطح دریا تشکیل شده است.
[ویرایش]
این دریاچه از لحاظ ارتفاع پس از دریاچۀ
قلۀ سبلان در استان
اردبیل، مرتفع‌ترین دریاچۀ کوهستانی ایران است. بیشتر کوهنوردان در برنامه‌های صعود به خلنو یا دیگر قله‌های خط‌الرأس و هم‌جوار آن در کنار این دریاچه چادر می‌زنند و شب‌مانی می‌کنند.
[ویرایش]
ضرابیان، نادر (رئیس هیئت و سرپرست گروه کوهنوردی لواسان)، گفت‌وگو با مؤلف.
[ویرایش]
•
صفری، سیما، دانشنامه تهران بزرگ، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «خلنو، دریوک»، صفحه۸۱۷.
