• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خانه پرویز تناولی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



پرویز تناولی، خانه xāne-ye parvīz-e tanāvolī ، خانه‌ای واقع در منطقۀ نیاوران، کوچۀ مینا. 
خانه پرویز تناولی
نامخانه پرویز تناولی
استانتهران
بخشنیاوران
مالک اثر پرویز تناولی


[ویرایش]

۱ - زمان ساخت بنا



پرویز تناولی زمین این خانه را در ۱۳۴۵ ش، زمانی که هنوز بسیاری از زمینهای نیاوران کشتزار بود و به بافت مسکونی تهران نپیوسته بود، به منظور ساخت کارگاه مجسمه‌سازی خریداری کرد. با بازگشت مهندس کامران دیبا در ۱۳۴۵ ش به ایران، دوستی عمیقی میان تناولی و دیبا برقرار شد؛ ازاین‌رو، دیبا در ۱۳۴۶ ش خانه‌ای را برای او طراحی کرد.
[ویرایش]

۲ - معماری بنا



این خانه ــ در زمینی به مساحت ۳۰۰‘۱ مـ۲ ــ تنها خانۀ مسکونی‌ای است که دیبا در ایران طراحی‌کرده‌است. بخش مسکونی با ۶۰۰ مـ۲ زیربنا در دو طبقه در قسمت شمالی، و کارگاه مجسمه‌سازی بـا مساحت ۱۸۰ مـ۲ در بخش جنوبی خانه قرار دارد.
این دو بخش از خانه مجزا از یکدیگرند و برای آمدورفت، درِ مختص به خود را دارند. در این اثر دیبا، ردپای معماری ایرانی دیده نمی‌شود، ولی کارهای وی با زندگی ایرانی سازگاری دارد. مصالح به کار رفته در این بنا آجر و گچ است که در آن زمان رایج بوده است.
[ویرایش]

۳ - برگزاری موزه



در ۱۳۸۱ ش موزۀ هنرهای معاصر تهران از آثار مجسمه‌های تناولی، نمایشگاهی با عنوان «پیشگامان هنر نو» برگزار کرد که به‌سبب ارزشمند بودن این مجموعه، ملک‌مدنی، شهردار وقت تهران، پیشنهاد کرد تا مجسمه‌های وی در یک موزه گردآوری شود؛ با توافق تناولی، شهرداری تصمیم گرفت خانۀ وی را به‌منظور تأسیس موزه برای آثارش بخرد. تناولی به‌سبب علاقۀ بسیاری که به این کار داشت، خانه را به نصف قیمت اصلی و با گرفتن پیش‌پرداخت اولیه، در اختیار شهرداری تهران قرار داد. در تاریخ ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۲، «موزۀ پرویز تناولی» در مراسم افتتاحیۀ باشکوهی با حضور سفرا، مقامات و هنرمندان نامی کشور گشایش یافت و با استقبال دانشجویان و طرف‌داران وی روبه‌رو شد؛
[ویرایش]

۴ - تغییر از موزه به محل سکونت



اما پس از چندی با شهردارشدن محمود احمدی‌نژاد، تصمیمات شهرداری تهران تغییر کرد و قرار شد این موزۀ نوپا به مسجد بدل شود. تناولی با این تصمیم مخالفت، و به دادگاه شکایت کرد و در پی ۶ سال پی‌گیری، سرانجام در ۱۳۸۸ ش دادگاه به نفع پرویز تناولی رأی داد. این موزه تنها با ۱۰-۱۲ روز کار حرفه‌ای، کوتاه‌ترین عمر موزه را در دنیا دارد. تناولی پس از بازپس‌گیری خانه، تغییرات اندکی در داخل خانه اعمال کرد و در آنجا ساکن شد.
[۱] تناولی، پرویز، مصاحبه با مؤلف، ۱۳۸۹ ش.

[ویرایش]

۵ - پانویس


 
۱. تناولی، پرویز، مصاحبه با مؤلف، ۱۳۸۹ ش.

[ویرایش]

۶ - منبع



صائبی مقدم، سعیده، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «خانه پرویز تناولی»، ص۵۷۶.    


رده‌های این صفحه : بناهای تاریخی تهران




جعبه ابزار