|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - آشنایی با محدث شیعیدربارۀ سرگذشت، زندگانی و تاریخ مرگ جامورانی اطلاعی دقیق در دست نیست. از آنجا که برخی از نویسندگان رجالی همچون شیخ طوسی و نجاشیاو را بدون ذکر نام و تنها به صورت ابوعبدالله رازی جامورانی فهرست کرده‌اند، می‌توان حدس زد که در میان رجال شیعه، شهرت زیادی نداشته است و بسیاری نام او را نمی‌دانسته‌اند. بااین‌حال، نامش بر ما پوشیده نیست.ابن‌غضائری نام جامورانی را محمد بن احمد آورده است. در این میان، نباید محمد بن احمد جامورانی را با ابوجعفر محمد بن احمد بن یحیی اشعری قمی اشتباه گرفت؛ وی خود از کسانی است که از جامورانی حدیث روایت کرده است. [ویرایش] ۲ - تاثیر سکوت منابعسکوت منابع دربارۀ تاریخ مرگ جامورانی باعث شده است که حدسهای نادرستی دربارۀ زمان حیات وی در منابع متأخر مطرح شود؛ برای نمونه، مؤلف مشایخ فقه و حدیث در جماران، کلین و درشت [۷]
عطاردی قوچانی، عزیزالله، مشایخ فقه و حدیث در جماران، کُلین و درشت،ص۲۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
به نادرست نخستین اشاره به جامورانی را به کتاب الکافی کلینی (د ۳۲۹ ق/ ۹۴۱ م) نسبت داده است، درحالی‌که در المحاسن برقی(د ۲۷۴ ق/ ۸۸۷ م) از جـامورانی حدیث روایت شده است. [۸]
البرقی، ابو جعفر، المحاسن، به کوشش جلال‌الدین محدث ارموی،ج۲، ص۳۹۰ و۶۰۲، قم، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۳۰ ش..
[ویرایش] ۳ - در شمار غلات شیعهبه گزارش منابع، علمای شیعه قم جامورانی را در شمار غلات شیعه برشمرده‌اند. در سدۀ ۳ ق، شهر شیعی قم مرکزی برای مقابله با غلو و زیاده‌گویی در حق ائمه به شمار می‌آمده، و علمای قم هر که را که به ائمه نسبت امور فوق‌بشری می‌داده است، غالی معرفی می‌کرده‌اند. باتوجه به اینکه جامورانی را متهم به ارتفاع (نوعی غلو) کرده، و دربارۀ او گفته‌اند: «فی مذهبه ارتفاع»، باید گفت که وی از شمار غالیان مفوضه بود و دربارۀ ائمۀ اطهار ادعای الوهیت نداشت. [۱۲]
مدرسی طباطبایی، حسین، مکتب در فرایند تکامل، ترجمۀ هاشم ایزدپناه،ص، ۶۵-۶۶، ۸۳، جم، تهران، ۱۳۸۶ ش.
[ویرایش] ۴ - اهمیت و تاریخ جامورانیاهمیت جامورانی و تاریخ زندگی وی بیشتر به‌سبب نسبت او به جاموران مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به ذکر نام جامورانی در منابع کهن، می‌توان نتیجه گرفت جاموران که بنا به قراین و شواهد، محله جماران فعلی در شمیران است، دست‌کم از سدۀ ۳ ق قریه‌ای آباد و مسکون بوده است. [۱۳]
عطاردی قوچانی، عزیزالله، مشایخ فقه و حدیث در جماران، کُلین و درشت،ص۲۳، تهران، ۱۳۷۳ ش.
[ویرایش] ۵ - پانویس[ویرایش] ۶ - منبع•اسکندر، عطیه، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ،برگرفته از مقاله «جامورانی» ص۶۷۶. رده‌های این صفحه : علمای تهران | محدثین شیعه
|
||||||||||||||||||||||||||||||
