|
| ||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - بخش‌های تپهتپۀ باستانی سوزرگران در واقع شامل دو تپه است که در امتداد شمال ـ جنوب یکدیگر قرار دارند. [ویرایش] ۲ - تغییرات کاربرد تپهنیمی از جبهۀ شرقی تپۀ شمالی با ماشین‌آلات راه‌سازی تسطیح، و تبدیل به باغ شده است، اما تپۀ جنوبی که به نظر می‌رسد دارای اهمیت کمتری باشد، سالم باقی مانده است. [ویرایش] ۳ - قدمت هر بخشبا توجه به نمونه سفال‌های یافت‌شده از سطح و پیرامون تپۀ جنوبی، گمان می‌رود که قدمت آن از تپۀ شمالی بیشتر باشد؛ زیرا بیشتر سفال‌ها دست‌ساز، و دارای پخت ناقص هستند. بدین ترتیب، احتمال دارد که تپۀ جنوبی از هزارۀ ۲ ق‌م مسکونی بوده، اما ساکنان آن در هزارۀ ۱ ق‌م به نقطۀ شمالی‌تر، که همان تپۀ شمالی است، نقل مکان کرده‌اند. [ویرایش] ۴ - آثار تاریخی بخش شمالیدر تپۀ شمالی آثار و شواهد پیشرفته‌تری وجود دارد که بخشی از آن‌ها در بدنۀ گودال‌های حفرشده توسط حفاران غیرمجاز قابل مشاهده است. قطعات سفال‌هایی که در تپۀ شمالی وجود دارد، بیشتر چرخ‌ساز، و شامل سفال‌های نخودی، قرمز و خاکستری رنگ، و حجم اندکی نیز از سفال‌های اوایل دوران اسلامی است. سفال‌های پیش از اسلام، نقوش هندسی، گیاهی، موجی، زیگزاگ و ساده دارند. همچنین لابه‌لای خاک‌های باغ واقع در جبهۀ شمالی تپۀ شمالی قطعات فراوان سفال‌هایی که بیشتر مربوط به خمره‌های بزرگ آذوقه‌اند و نیز قطعات استخوان‌های انسانی و حیوانی مشاهده شده است. [ویرایش] ۵ - ساکنان تپه شمالیساکنان تپۀ شمالی احتمالاً در سده‌های نخستین اسلامی به نقطۀ شمالی‌تری که امروزه جایگاه روستای راحت‌آباد است، کوچیده‌اند. با توجه به مجموعۀ شواهد، مدارک و موادی که از سطح و پیرامون دو تپۀ جنوبی و شمالی سوزرگران و سطح زمین‌ها و باغات به دست آمده است، چنین برمی‌آید که این مجموعه از هزارۀ ۲ ق‌م تاکنون مسکونی بوده است. تپۀ باستانی سوزرگران در مهرماه ۱۳۸۲ با شمارۀ ۳۸۶‘۱۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. [ویرایش] ۶ - منبع• پازوکی طرودی، ناصر، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «تپه باستانی سوزرگران»، ص۱۰۱۹. رده‌های این صفحه : تپه های اطراف تهران
|
||||||||||||||||||||||||
