|
| ||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - علت ساخت پناهگاهکوههای البرز و قله توچال همواره مورد توجه کوهنوردان، طبیعت‌دوستان و گردشگران داخلی و خارجی بوده است و طی چند دهه، بیش از ۱۶۰ تن در آرزوی فتح آن جان خود را از دست داده‌اند؛ ازاین‌رو، در ۱۳۴۴ ش، شماری از کوهنوردان علاقه‌مند و ایثارگر برای جلوگیری از این خسارت جبران‌ناپذیر درصدد برآمدند تا در طول مسیر و در قلۀ توچال، پناهگاهی برای اقامت کوهنوردان احداث نمایند تا آنان را در مواقع خطر، از حوادث احتمالی مصون بدارد. [ویرایش] ۲ - دریافت رضایت نامهبهرغم آنکه قلۀ توچال و مراتع اطرافش از منابع طبیعی به شمار می‌آمد و متعلق به عموم مردم، و فاقد مالک خصوصی بود، اما پیش از برپایی پناهگاه، از اهالی روستای لشکرک، بزرگ‌ترین آبادی نزدیک به قلۀ توچال، که قله و اطرافش از مراتع آنان به شمار می‌آمد، رضایت‌نامه دریافت شد. [ویرایش] ۳ - مصالح به کار رفته و مشکلات ساخت آنپناهگاه قلۀ توچال در ۱۳۴۴ ش در محدوده‌ای به وسعت ۱۰ مـ۲ با مصالح سنگ لاشه ای که از اطراف همین قله گردآوری شد و نیز ملات سیمان، در شرایطی احداث گردید که امکان به‌کارگیری تله‌کابین یا تجهیزات مشابه و ماشین‌آلات برای انتقال مصالح وجود نداشت. [ویرایش] ۴ - نخستین نمونه جان پناه سنگیاین پناهگاه که «کارگر» نام‌گذاری شد، نخستین نمونۀ جان‌پناه سنگی در تاریخ کوهنوردی معاصر ایران به شمار می‌آید. [ویرایش] ۵ - ثبت در فهرست آثار ملیاین بنای ساده و کوچک، با نام «اثر فرهنگی تاریخی جادۀ شمال و آثار داخل حریم» شامل مجموعۀ راه شاهی، قلۀ توچال و پناهگاه کارگر با شمارۀ ۸۰۸‘ ۳ در تاریخ ۲۶/ ۹/ ۱۳۸۰ ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ویرایش] ۶ - ساخت پناهگاه دیگرباید یادآور شد که در سالهای اخیر، در مجاورت پناهگاه تاریخی کارگر، پناهگاه کروی‌شکل دیگری نیز ساخته شده که تا حدی، کمبود جا را جبران کرده است و امکانات بیشتری نسبت به پناهگاه نخست دارد. [ویرایش] ۷ - منبع•پازوکی طرودی، ناصر، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ،برگرفته از مقاله «توچال، پناهگاه» ص۶۵۶. رده‌های این صفحه : پناهگاه های تهران
|
||||||||||||||||||||||
