|
| ||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - تاریخچهبوستان نیاوران در دورۀ قاجار بخشی از حیاط کاخ صاحبقرانیه بود. در دورۀ محمدرضا شاه پهلوی با احداث کاخ نیاوران، حیاط کاخ صاحبقرانیه نیز در ۱۳۴۲ ش به دستور همو و با نقشۀ طراحان انگلیسی و معماری مهنـدس علی سردار افخمـی ــ معمار مشهور ایرانی ــ بـه بوستان عمومی بـدل شد. کـار ساخت این بوستان در ۱۳۴۸ ش به پایان رسید. [ویرایش] ۲ - ویژگی هااز ویژگیهای بوستان نیاوران، فضای سبز و تأسیسات آن است که در طبقات مختلف واقع شده‌اند و به‌وسیلۀ پله‌های متعددی به یکدیگر متصل می‌شوند. این بوستان دارای دو در ورودی یکی در شمال خیابان پاسداران، رو به غرب، و دیگری در جنوب بوستان است. بوستان نیاوران درختان چنار کهن‌سالی دارد که در شمال و شمال شرقی آن قرار دارند. یکی از کهن‌ترین این درختان عمری در حدود ۱۵۰ سال دارد؛ بلندی این درخت به حدود ۲۰متر، و محیط بن آن به حدود ۸۰ / ۲ متر می‌رسد. بوستان نیاوران در گذشته از طریق آب چاه آبیاری می‌شد. یک حلقه چاه نیز در جنوب این بوستان حفر شده بود که امروزه دیگر از آن استفاده نمی‌شود. در حال حاضر، آبیاری بوستان نیاوران از طریق قناتی است که از داخل محوطۀ کاخ نیاوران وارد دریاچۀ بوستان واقع در شمال غربی آن می‌شود و از آنجا با پمپاژ به دیگر نقاط بوستان هدایت می‌شود. [ویرایش] ۳ - بخش هاازجملۀ قسمتهای مختلف بوستان نیاوران می‌توان به ساختمان کانون فرهنگی کودکان، زمین‌بازی، زمین اسکیت، کانون زبان، ۴ استخر بزرگ، دریاچه و سالن ورزشی اشاره کرد. این سالن ورزشی، در آغاز به صورت استخر سرباز بود که پس از انقلاب اسلامی، به استخر سرپوشیده بدل شد. در آن دوره بوستان نیاوران از یک قطعه زمین سوارکاری نیز برخوردار بود که پس از انقلاب به مجتمع ورزشی بدل شد. [ویرایش] ۴ - منابعئانشنامه تهران بزرگ، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی رده‌های این صفحه : بوستان های تهران
|
||||||||||||||||||||
