|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - دلیل نام‌گذاری روستابنانیه را میرزا فضل‌الله خان نوری مازندرانی بنا نهاد و به سبب لقب پسرش بنان‌الدوله آن را بنانیه نامید. [ویرایش] ۲ - تاریخچهدلیل اینکه میرزا فضل‌الله خان مستوفی این محل را برای بنای عمارت ییلاقی خویش انتخاب کرد، این بود که چون او منشیِ امین‌السلطان، صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار، بود و به‌واسطۀ سمتش، بیشترِ زمان‌ها با امین‌السلطان به‌سر می‌برد و او پیش از بنای قیطریه، باغ و عمارتی در زمین‌های سوهانک شمیران به نام حدیقه برای ییلاق خود بر پا کرده بود، میرزا فضل‌الله هم برای هم‌جواری با عمارت ییلاقی امین‌السلطان، این عمارت را بنا نهاد. [۱]
بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج۴، ص۴۹، حاشیه ۴، تهران، ۱۳۴۷ ش.
عمارت بنانیه دو طبقه، و به سبک دیگر بناهای عهد قاجاریه بود (ستوده، ۱/ ۱۵۷). نقشۀ این عمارت از نقشۀ عمارت سلطنت‌آباد الگوبرداری شده بود. [۲]
بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج۳، ص۱۷۹، حاشیه ۲، تهران، ۱۳۴۷ ش.
در آن زمان یک رشته قنات به درازای حدود ۱ کمـ ، باغ بنانیه را آبیاری می‌کرد.[ویرایش] ۳ - مالک بعدی باغ بنانیهپس از درگذشت میرزا فضل‌الله، پسرش میرزا کریم خان بنان‌الدوله توجهی به بنانیه نداشت و آب قنات آن را فروخت؛ از این رو، باغ بنانیه خشک شد و ساختمان آن هم رو به ویرانی نهاد تا آنکه در ۱۳۰۹ ش/ ۱۹۳۰ م، ارباب شاپورگیو ــ پدر ارباب رستم گیو ــ زمین‌های آن را از ورثۀ بنان‌الدوله خرید و ساختمان آن را بازسازی، و زمین‌های آن را از نو درخت‌کاری کرد. [ویرایش] ۴ - تامین آب بنانیهدر آن زمان از زیردست بنانیه قناتی به نام عباسیه می‌گذشت که در مظهر آن، دو استخر برای ذخیرۀ آب ساخته شده بود و با آب آن، باغ بنانیه و زمین‌های کشاورزی آن آبیاری می‌شد. [ویرایش] ۵ - کشت زمین‌های آناراضی بنانیه توسط یک خانوار سوهانکی و دو خانوار یزدی به زیر کشت می‌رفت. [۳]
ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران، ج۱، ص۱۵۷- ۱۵۸، تهران، ۱۳۷۱ ش.
[۴]
آتش‌بندی، سیروس (از کارمندان پیشین ارباب رستم گیو در باغ بنانیه و باغ عباسیه)، مصاحبه با مؤلف.
[۵]
معاونت، خدایار (رئیس گردش سی‌وپنجم انجمن زردشتیان تهران)، مصاحبه با مؤلف.
[ویرایش] ۶ - بنانیه در فرهنگ جغرافیایی ایراندر فرهنگ جغرافیایی ایران از بنانیه در دهۀ ۱۳۲۰ ش به‌عنوان دهی کوچک از توابع شمیران با ۱۰ تن سکنه یاد شده که راه دسترسی به آن از تهران ماشین‌رو بوده است. [۶]
فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان مرکزی، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش، ج۱، ص۳۶، تهران، ۱۳۲۸ ش.
[ویرایش] ۷ - مالک آن بعد از انقلابمالکیت بنانیه در اختیار خانوادۀ گیو بود، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، این اراضی به حال خود رها شد؛ تا آنکه در اوایل دهۀ ۱۳۷۰ ش، نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نسبت به این اراضی ادعای مـالکیت نمـود و در آنجا باشگاه فرهنگی ورزشی ذوالجناح را احداث کرد. این باشگاه متشکل از باشگاه سوارکاری، چوگان و پانسیون اسب و همچنین یک مجموعۀ تفریحی موسوم به باغ فدک است که در ۱۳۸۹ ش در محل عمارت اربابی بنانیه ساخته شده است. نیروی زمینی ارتش، بخش‌هایی از اراضی بنانیه، به‌ویژه اراضی واقع در ضلع شمالی آن را به قطعات کوچک و بزرگ تقسیم کرده، و به قید اجاره در اختیار کارگاه‌های سنگ‌تراشی و واحدهای سنگ‌فروشی قرار داده است. [ویرایش] ۸ - پانویس
[ویرایش] ۹ - منبع• کرم‌همدانی، علی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «بنانیه»، ص۵۳۸. رده‌های این صفحه : روستاهای تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
