|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - موقعیت جغرافیاییبنای این امامزاده در ضلع شمالی جادۀ ارتباطی کند پایین ـ کند بالا، و در سینه‌کش جنوبی تپه‌ماهورهای شمال آبادی کند پایین، در منطقه‌ای کوهستانی و در ارتفاع ۹۹۲‘۱متری از سطح دریا قرار دارد. نام این امامزاده محمدتقی، و لقب او محمدشعیب است. او را از نوادگان امام موسى کاظم (ع) دانسته‌اند. [ویرایش] ۲ - ویژگی‌های بقعهبنای بقعۀ این امامزاده با مساحت ۳۰ مـ۲ مشتمل بر اتاقی مربع‌شکل است که با مصالح سنگ لاشه، سنگهای کف رودخانه، ملاط گچ سنتی و چوب ساخته شده است. در ضلع جنوبی این بنا ایوانی وجود دارد که دارای ۴ ستون باریک فلزی است و سقف آن از جنس ورق گالوانیزه است. نمای داخلی بنا نیز همچون نمای خارجی آن مربع‌شکل است. در بالای ضلع‌های چهارگانۀ بنا ۴ گوشواره احداث شده است و گنبدی که دارای اسکلت چوبی است، بر فراز ضلع‌های هشت‌گانۀ به‌وجودآمده برپا شده است. گوشواره‌ها، درگاه‌ها و طاقچه‌های بنا دارای قوس نیم‌دایره یا جناغی ناقص، و تمامی سطوح داخلی با گچ اندود شده است. در داخل ضریح نیز سنگ قبر مرمرینی وجود دارد که با پارچه‌های سبزرنگ پوشیده شده است. با توجه به شیوۀ احداث بنا و نوع مصالح به‌کاررفته در آن قدمت بنای این امامزاده را می‌توان اوایل یا اواسط دورۀ قاجار دانست. در اطراف بنای امامزاده محمدشعیب، گورستانی قرار دارد. بقعۀ امامزاده محمدشعیب در مهرماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. [۱]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۲۳۸-۲۳۹، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[۲]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۸، تهران، ۱۳۸۴ ش.
[۳]
محمودیان، علی‌اکبر و دیگران، اطلس شهرستان شمیران، ص۱۹، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[ویرایش] ۳ - پانویس
[ویرایش] ۴ - منبع• موسوی‌زاده، حسن، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «امام زاده محمد شعیب»، ص۱۴۹۷. رده‌های این صفحه : امام زادگان و بقاع متبرکه
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
