|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - موقعیت جغرافیاییاین امامزاده در ۲۰کیلومتری فشم، در کنار جاده‌ای فرعی و خاکی به طول ۲ کمـ که از آبادی زایگان منشعب می‌شود، قرار دارد. [۱]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۴، تهران، ۱۳۸۴ ش.
[۲]
طباطبایی، محمدهادی و دیگران، تهران ۱۰۰، ویژه نامۀ صدسالگی شهرداری تهران، ص۱۱۳، تهران، ۱۳۸۷ ش.
[ویرایش] ۲ - نسب امامزادهمؤلف کنز الانساب، عبدالله را فرزند فضل بن رضا (ع) دانسته است که همراه برادرش جعفر در آبادی لالان به شهادت رسیده است؛ [۳]
کنز الانساب، ص۱۱۱ بمبئی، ۱۳۰۲ ق.
اما محمد میرزا مهندس نسب آن امامزاده را به امام موسى کاظم (ع) رسانده است. [۴]
محمد میرزا مهندس، «جغرافیای درۀ رودبار قصران»، به کوشش حسین کریمان، میراث اسلامی ایران، به کوشش رسول جعفریان، ص۷۸، قم، ۱۳۷۵ ش، ج ۳.
[ویرایش] ۳ - ویژگی‌های بقعهبنای بقعۀ امامزاده عبدالله در مساحتی حدود ۱۴۰ مـ۲ [۵]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۴، تهران، ۱۳۸۴ ش.
مشتمل بر اتاقی بزرگ است که دارای در و پنجره‌های فلزی با قوس نیم‌دایره در بالا ست. در داخل این اتاق، بنایی که در بر گیرندۀ ضریح و قبر امامزاده است، با پلان دایره‌ای، حدود ۵ / ۱ متر از زمین بالا آمده، و بدنۀ آن نیز با سنگ تزیین شده است.نمای داخلی بنای بقعه امامزاده با گچ، و نمای بیرونی آن با سیمان سفید اندود شده است. سقف بنا با بهره‌گیری از یک خرپای چوبی با ورق گالوانیزه (شیروانی) پوشیده شده، و دارای محوطه‌سازی مرتبی از جنس سنگ است. [۶]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ۳۵۲، تهران، ۱۳۸۲ ش.
قدمت بنای اولیۀ این بقعه که اثری از آن باقی نمانده، به سده‌های ۹ و ۱۰ ق نسبت داده شده است. [۷]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۴، تهران، ۱۳۸۴ ش.
بنای امامزاده عبدالله در بهار ۱۳۸۱ ش در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. [۸]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ۳۵۴، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[ویرایش] ۴ - پانویس
[ویرایش] ۵ - منبع• موسوی‌زاده، حسن، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «امام زاده عبدالله (آبادی لالان)»، ص۱۱۷۶. رده‌های این صفحه : امام زادگان و بقاع متبرکه | امامزاده های تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
