|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - موقعیت جغرافیاییبقعۀ امامزاده عبدالله در محله جائیج واقع در مرکز شهر لواسان، در بلوار امام خمینی، کوچۀ شهید حسن جمشید گرجی و در جنوب غربی مسجدالنبی قرار دارد. [۱]
فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان مرکزی، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش، ج۱، ص۵۰، تهران، ۱۳۲۸ ش.
[۲]
قائم‌مقامی، پروین، «مقبرۀ امامزاده عبدالله در جائیچ»، معماری و فرهنگ، ص۱۶۵-۱۶۶ تهران، ۱۳۸۳ ش، س ۵، شم ۱۷.
[۳]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۵، تهران، ۱۳۸۴ ش.
[ویرایش] ۲ - نسب امامزادهگفته می‌شود که این امامزاده از نوادگان امام موسى کاظم (ع) است. [۴]
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، مرآة البلدان، به کوشش عبدالحسین نوایی و هاشم محدث، ج۴، ص۱۸۷۲، تهران، ۱۳۶۸ ش.
[۵]
قائم‌مقامی، پروین، «مقبرۀ امامزاده عبدالله در جائیچ»، معماری و فرهنگ، ص۱۶۵ تهران، ۱۳۸۳ ش، س ۵، شم ۱۷.
[ویرایش] ۳ - ویژگی‌های بنای امامزادهبنـای امامزاده عبدالله حدود ۱۵۰ مـ۲ مساحت دارد که ۱۰۰ مـ۲ از آن، به بنای بقعه اختصاص یافته است. [۶]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۵، تهران، ۱۳۸۴ ش.
قدمت بنای اولیۀ این امامزاده در مقایسۀ مشخصات کلی آن با دیگر بناهای مشابه، به سده‌های ۷ و ۸ ق بازمی‌گردد. [۷]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۲۱۶، تهران، ۱۳۸۲ ش.
طی بازسازی‌های صورت‌گرفته در بنای بقعه در سال‌های ۱۳۷۱، ۱۳۷۵، ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ ش، سعی شده است که طرح بنا حفظ شود. [۸]
قائم‌مقامی، پروین، «مقبرۀ امامزاده عبدالله در جائیچ»، معماری و فرهنگ، ص۱۶۶ تهران، ۱۳۸۳ ش، س ۵، شم ۱۷.
[۹]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۲۱۶، تهران، ۱۳۸۲ ش.
بنای فعلی امامزاده عبدالله شامل برجی آرامگاهی است که از داخل و خارج هشت‌ضلعی بوده و دارای یک گنبد دوجداره به‌صورت شاخ بزی از خارج، و عرقچینی از داخل است. در ضلع شمال غربی بقعۀ اصلی، اتاقی مربع‌شکل، و در امتداد آن ایوانی وجود دارد که در بالای آن کاشی‌کاری‌هایی انجام شده است. از دیگر تزییناتی که در ایوان به چشم می‌خورد، می‌توان به آیینه‌کاری‌هایی اشاره کرد که از ۱۴۰ سانتی‌متری کف آغاز شده و تمام سقف را پوشانده است. [۱۰]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۲۱۶، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[۱۱]
قائم‌مقامی، پروین، «مقبرۀ امامزاده عبدالله در جائیچ»، معماری و فرهنگ، ص۱۶۷ تهران، ۱۳۸۳ ش، س ۵، شم ۱۷.
[ویرایش] ۴ - وضعیت کنونیضریح فلزی این امامزاده نیز در ۱۳۷۵ ش، توسط استاد روزگاریان با ابعاد ۶۴ / ۱ × ۲۲ / ۲ و ارتفاع ۲۰ / ۲ متر ساخته، و در بقعۀ امامزاده نصب شد. این ضریح دارای ۱۰ دهانۀ میناکاری‌شده با خطوطی قرآنی و اشعار فارسی است. [۱۲]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۵، تهران، ۱۳۸۴ ش.
برای حفاظت از بقعۀ امامزاده عبدالله و تأمین امنیت آن، در خارج بنا حفاظی از جنس سرامیک به رنگ آبی فیروزه‌ای، روی پنجره‌ها نصب شده است. [۱۳]
قائم‌مقامی، پروین، «مقبرۀ امامزاده عبدالله در جائیچ»، معماری و فرهنگ، ص۱۶۵-۱۶۶ تهران، ۱۳۸۳ ش، س ۵، شم ۱۷.
بنای بقعۀ امامزاده عبدالله که نزد اهالی منطقه از احترامی خاص برخوردار است، در مهر ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. [۱۴]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۲۱۶، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[ویرایش] ۵ - پانویس
[ویرایش] ۶ - منبع• موسوی‌زاده، حسن، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «امام زاده عبدالله ( شهر لواسان)»، ص۱۱۷۵. رده‌های این صفحه : امام زادگان و بقاع متبرکه | امامزاده های تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
