|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - نام امامزاده در زیارت نامهنام این امامزاده در زیارت‌نامه چنین آمده است: «ابوطالب بن فضل بن زید بن علی بن الحسین (ع)» [۱]
کریمان، حسین، قصران ( کوهسران)،ج۱، ص۵۲۳، تهران، ۱۳۵۶ ش.
[۲]
مصطفوی، محمدتقی، «بناهای تاریخی تهران قدیم و آثار مذهبی اطراف آن»، اطلاعات ماهانه،ص۲۹، تهران، ۱۳۳۱ ش، شم ۵۸.
[ویرایش] ۲ - مهندسی بنای امامزادهبنای اصلی بقعۀ این امامزاده از سنگ و مستطیل شکل به طول ۴ و عرض ۳۰/ ۳ متر، و دارای دو اتاق کوچک باریک در خاور و باختر آن با نمای آجری ساده و نیز ایوان عریضی در جنوب آن است. ضریح این امامزاده نیز مربع‌شکل و به طول ۱۹/ ۲ و عرض ۵۸/ ۱ و ارتفاع ۶۲/ ۱ متر واقع در مرکز حرم کوچک بقعه است. در میان ضریح صندوقی ساده با تخته‌های محکم ساخته‌اند که نوشته و اثری ندارد. [ویرایش] ۳ - توصیف بنای فعلی بقعهبنـای فعلی بقعه کـه در زمینی بـه مساحت ۱۷۲ مـ۲ واقع شده از یک گنبدخانه، ایوان، ورودی و فضای جانبی تشکیل شده است که ایوان در سمت جنوب گنبدخانه و فضای جانبی در دو طرف شرقی و غربی گنبدخانه قرار گرفته، و صحن نیز در جنوب شرقی بنا ست [۳]
حبیبی، حسن، امامزاده‌ها و تربت برخی از پاکان و نیکان، ص۵۷-۵۸تهران، ۱۳۸۸ ش.
[ویرایش] ۴ - درخت کهنسال نزدیک امامزادهنزدیک این امامزاده، درخت کهن‌سالی وجود دارد که نزد اهالی بسیار محترم است. این درخت دارای ترشحات چربی‌مانندی است؛ ازاین‌رو عوام، این بقعه را «امامزاده دنبه» نیز می‌خوانند. [۴]
مصطفوی، محمدتقی، آثار تاریخی طهران، چ۱،ص۲۱۳-۲۱۴،تهران، ۱۳۶۱ ش.
[ویرایش] ۵ - پانویس
[ویرایش] ۶ - منبع• موسوی زاده،حسن،مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «ابوطالب (امام زاده)»، ص۲۸. رده‌های این صفحه : امام زادگان و بقاع متبرکه
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
