• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اختیاریه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اختیاریه extiyāriy(yy)e ، محله‌ای در منطقۀ ۳ شهرداری تهران.

[ویرایش]

۱ - موقعیت جغرافیایی



زمین‌های این محله در گذشته جزو روستای درّوس به شمار می‌رفته است و در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار، به عبدالحسین‌خان فخرالملک معروف به عبدالحسین‌خان کُفری، پسر محمدحسن‌خان سردار قاجار، متعلق بود؛ ازاین‌رو، در آن روزگار به حسین‌آباد و یا حسینیه شهرت داشت؛ هنوز هم در این محله میدانی به نام حسین‌آباد وجود دارد.
[۱] بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج۲، ص۲۴۴-۲۴۵، تهران، ۱۳۴۷ ش.
[۲] معتمدی، محسن، جغرافیای تاریخی تهران، ص۳۵۳، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[۳] طباطبایی، محمدهـادی، تهران ۱۰۰، ویژه‌نامۀ صدسالگی شهرداری تهران، ص ۱۰، تهران، ۱۳۸۷ ش.
[۴] بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، قسمت شمالی و مضافات، شمران قدیم، ص ۲۱، قم، ۱۳۵۰ ش

در آن دوره قناتی برای مصارف اهالی این محل حفر شده بود.
[۵] هدایت، مهدیقلی، خاطرات و خطرات، ص ۹۴ حاشیه، تهران، ۱۳۴۴ ش.
که امروزه نیز فعال است. مظهر این قنات در اختیاریه است و نام مالک آن غفاری ـ محتشمی ضبط شده است. این قنات در منابع به نام اختیاریه و یا غفاری آمده است. عمق مادرچاه این قنات ۳۵ متر و طول آن ۴۰۰ متر است.
[۶] مالکی، احمد و احمد خورسندی آقایی، قنات در ایران (مطالعۀ موردی قنوات شهر تهران)، ص ۱۵۷، تهران، ۱۳۸۴ ش.

[ویرایش]

۲ - تاریخچه



در دورۀ مظفرالدین شاه، غلامحسین غفاری (۱۲۷۶-۱۳۶۶ ق/ ۱۸۵۹-۱۹۴۷ م)، پسر میرزا هاشم‌خان امین‌الدوله ملقب به صاحب‌اختیار، پس از آنکه باغ چیذر را به شاهزاده شعاع‌السلطنه، پسر مظفرالدین شاه، فروخت، زمین‌های حسین‌آباد (میان رستم‌آباد و سلطنت‌آباد) را که قسمتی از آن وقف بود و جزو زمین‌های ده دروس به شمار می‌رفت، خریداری، و باغی در آن احداث کرد و آن را به‌ سبب آن‌که ملقب به‌ صاحب‌اختیار بود، اختیاریه نام نهاد.
[۷] معیرالممالک، دوستعلی، رجال عصر ناصری، ص ۱۳۸، تهران، ۱۳۶۱ ش.
مستوفی‌الممالک پسر میرزا یوسف آشتیانی در سال‌های پایانی عمر خود، بیشتر تابستان‌ها را در آن‌جا می‌گذرانید. در این فصل، در طول خیابان بلند اختیاریه «چادرهای پوش هندی» می‌افراشتند و تقریباً هر روز شیخ خزعل، سردار ظفر، سردار اسعد، میرزا سلیمان ‌خان میکده و دکتر ملک‌زاده از وقت ناهار در ایـن چادرها گرد هم می‌آمدند و بیشتر اوقات برای صرف شام نیز در آنجا می‌ماندند و محتشم‌الدوله پیشکار غلامحسین‌خان غفاری صاحب‌اختیار، تهیۀ لوازم آنان را به عهده داشت.
[۸] معیرالممالک، دوستعلی، رجال عصر ناصری، ص ۱۳۸- ۱۳۹، تهران، ۱۳۶۱ ش.

از آن‌جا که صاحب‌اختیار به گل مریم علاقۀ بسیاری داشت، دستور داده بود تا در باغچه‌های اطراف چادرها و استخر، گل مریم کاشته شود. همچنین او به عکس علاقه‌مند بود و مجموعۀ عکس‌های بی‌نظیری داشت. در زیر هر عکس، نام شخص و یا اشخاص، محل و تاریخ عکس را به خط خود می‌نوشت و در صندوق‌هایی در عمارت اختیاریه نگهداری می‌کرد. افزون‌برآن دیوارهای عمارت اختیاریه پوشیده از عکس‌های تاریخی بود.
[۹] معیرالممالک، دوستعلی، رجال عصر ناصری، ص ۱۳۸- ۱۳۹، تهران، ۱۳۶۱ ش.

[ویرایش]

۳ - گورستان اختیاریه



اختیاریه گورستانی هم داشت که برای خاک‌سپاری مردگان رستم‌آباد پایین (سفلا) از آن استفاده می‌شد. از جملۀ مشاهیری که در آن گورستان دفن شدند، می‌توان به فتح‌الله خان مقدم مراغه‌ای ــ ظفرالدوله سردار مؤید (۱۲۲۴ ق/ ۱۸۰۹ م) ــ اشاره کرد که در ۱۳۰۶ ش/ ۱۹۲۷ م در ۸۲ سالگی درگذشت.
[۱۰] بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج۵، ص۱۷۳، تهران، ۱۳۴۷ ش.
[۱۱] ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران، ج۱، ص۷، تهران، ۱۳۷۱ ش.

این گورستان در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تغییر کاربری داد، و به بوستانی به نام داور که امروزه (۱۳۹۱ ش) اختیاریه خوانده می‌شود، بدل شد؛ بوستان داور در اختیاریۀ شمالی در خیابان تسلیمی واقع است. در این بوستان، آرامگاهی وجود دارد که متعلق به حاج آقا آخوند رستم‌آبادی است و شهرداری منطقۀ ۳ تهران برای این آرامگاه بقعه‌ای زیبا نیز ساخته است.
[۱۲] تحقیقات میدانی مؤلف.

از جملۀ وقایع تاریخی اختیاریه، می‌توان به مخفی ـ شدن فضل‌الله زاهدی رهبر کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ش/ ۱۹ اوت ۱۹۵۳ م در باغی متعلق به مصطفى مقدم در اختیاریه اشاره کرد. مصطفى مقدم در دوره‌ای ریاست بانک سپه را عهده‌دار بود.
[۱۳] زاهدی، اردشیر، خاطرات، به‌کوشش احمد احرار، ص ۹۹- ۱۰۱.تهران، ۱۳۸۵ ش.
[۱۴] مهدی‌نیا، جعفر، نخست وزیران ایران: زندگی سیاسی سپهبد زاهدی، ج۷، ص۳۵۷- ۳۵۸، تهران، ۱۳۷۵ ش.
[۱۵] بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، قسمت شمالی و مضافات، شمران قدیم، ص ۲۲، قم، ۱۳۵۰ ش

[ویرایش]

۴ - وضعیت کنونی



امروزه محلۀ اختیاریه از شمال به بزرگراه آیت‌الله صدر، از جنوب به خیابان شهید کلاهدوز (دولت) و محلۀ احتشامیه، از غرب به بلوار کاوه و از شرق به خیابان پاسداران محدود است
[۱۶] طباطبایی، محمدهـادی، تهران ۱۰۰، ویژه‌نامۀ صدسالگی شهرداری تهران، ص ۱۰، تهران، ۱۳۸۷ ش.

[ویرایش]

۵ - پانویس


 
۱. بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج۲، ص۲۴۴-۲۴۵، تهران، ۱۳۴۷ ش.
۲. معتمدی، محسن، جغرافیای تاریخی تهران، ص۳۵۳، تهران، ۱۳۸۱ ش.
۳. طباطبایی، محمدهـادی، تهران ۱۰۰، ویژه‌نامۀ صدسالگی شهرداری تهران، ص ۱۰، تهران، ۱۳۸۷ ش.
۴. بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، قسمت شمالی و مضافات، شمران قدیم، ص ۲۱، قم، ۱۳۵۰ ش
۵. هدایت، مهدیقلی، خاطرات و خطرات، ص ۹۴ حاشیه، تهران، ۱۳۴۴ ش.
۶. مالکی، احمد و احمد خورسندی آقایی، قنات در ایران (مطالعۀ موردی قنوات شهر تهران)، ص ۱۵۷، تهران، ۱۳۸۴ ش.
۷. معیرالممالک، دوستعلی، رجال عصر ناصری، ص ۱۳۸، تهران، ۱۳۶۱ ش.
۸. معیرالممالک، دوستعلی، رجال عصر ناصری، ص ۱۳۸- ۱۳۹، تهران، ۱۳۶۱ ش.
۹. معیرالممالک، دوستعلی، رجال عصر ناصری، ص ۱۳۸- ۱۳۹، تهران، ۱۳۶۱ ش.
۱۰. بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج۵، ص۱۷۳، تهران، ۱۳۴۷ ش.
۱۱. ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران، ج۱، ص۷، تهران، ۱۳۷۱ ش.
۱۲. تحقیقات میدانی مؤلف.
۱۳. زاهدی، اردشیر، خاطرات، به‌کوشش احمد احرار، ص ۹۹- ۱۰۱.تهران، ۱۳۸۵ ش.
۱۴. مهدی‌نیا، جعفر، نخست وزیران ایران: زندگی سیاسی سپهبد زاهدی، ج۷، ص۳۵۷- ۳۵۸، تهران، ۱۳۷۵ ش.
۱۵. بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، قسمت شمالی و مضافات، شمران قدیم، ص ۲۲، قم، ۱۳۵۰ ش
۱۶. طباطبایی، محمدهـادی، تهران ۱۰۰، ویژه‌نامۀ صدسالگی شهرداری تهران، ص ۱۰، تهران، ۱۳۸۷ ش.

[ویرایش]

۶ - منبع



جعفری، شیوا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «اختیاریه»، ص۵۸.    






جعبه ابزار