[ویرایش] ۱ - نسب امامزادهنسب امامزاده شاهزاده حسین براساس شجرهنامۀ موجود در حرم او، به امام موسى کاظم (ع) بازمیگردد. [ویرایش] ۲ - ویژگیهای بقعهبقعـۀ ایـن امـامـزاده بـا مساحتـی حـدود ۵۰ مـ۲ در ۱۵ کیلومتری فشم، و در محیطی کوهستانی واقع شده است. [۱]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، ص۱۶۲، تهران، ۱۳۸۴ ش.
نمونه سفالهای یافتشده از سطح آبادی و اطراف امامزاده نشاندهندۀ آن است که بنای اولیۀ این بقعه متعلق به سدههای ۸ و ۹ ق است. [۲]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۳۲۸، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[ویرایش] ۳ - تاریخچهبه گزارش عارف افندی، بقعۀ امامزاده شاهزاده حسین به دستور انیس الدوله، از همسران ناصرالدین شاه و اهل آبادی امامه، با گچ و آجر سفید بنا شده بود، [۳]
عارف افندی، «وضع طبوگرافی قریۀ امامه»، کراسۀ المعی، بهکوشش غلامحسین افضلالملک، نسخۀ خطی موجود در کتابخانۀ مجلس شورا، ص۱۱۳۱، شم ۲۲۱‘۱۸.
اما بهنوشتۀ اعتمادالسلطنه، بقعه و گنبد این امامزاده به دستور انیسالدوله مرمت و بازسازی شـده است. [۴]
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، روزنامۀ خاطرات، بهکوشش ایرج افشار، ص۱۲۵-۱۲۶، تهران، ۱۳۴۵ ش.
[۵]
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، خیرات حسان (ترجمۀ مشاهیرالنساء محمود ذهنی)، ج۱، ص۶۹-۶۸ تهران، ۱۳۰۴ ق.
با توجه به کتیبۀ نصبشده بر روی بنا و نیز اظهارات اهالی، بنای قدیمی امامزاده شاهزاده حسین در ۱۳۲۸ ش تخریب، و به جای آن ساختمانی جدید توسط سرهنگ سید حسین یمنی بنا شد. البته نمای سنگ بدنۀ خارجی بنا از تعمیرات انجامگرفته در ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ ش است. [۶]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، ۱۳۸۴ ش.
[۷]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۳۲۸، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[ویرایش] ۴ - بنای امامزادهبنای امامزاده شاهزاده حسین مشتمل بر صحنی در شمال، و ایوانی در جنوب است. صحن امامزاده پلانی چلیپایی دارد که از تقاطع دو مستطیل حاصل شده، و ۴ طاقنما را به وجود آورده است. گنبد این امامزاده از داخل عرقچین، و قوس طاقنماهای آن جناغی است. ازارۀ بنا تا ارتفاع حدود ۱۲۰ سانتیمتر از سنگ مرمر خاکستری است، و سطوح بالاتر هم با گچ اندود شده است؛ کف امامزاده نیز با موزاییک فرش شده است. در داخل صحن امامزاده، ضریحی چوبی به ابعاد ۵ / ۱ × ۵ / ۲ متر وجود دارد که با رنگ سفید تزیین شده است و دارای قدمت چندانی نیست. [۸]
سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، ۱۳۸۴ ش.
[۹]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۳۲۸، تهران، ۱۳۸۲ ش.
سنگ و ملاط گچ از مصالح سنتی، و آجر و سیمان از مصالح الحاقی به کار رفته در این بنا به شمار میآیند و تمام سطوح خارجی آن نیز با سنگ مرمر پوشانده شده است. ایوان این بنا نیز دارای ۴ ستون است که با سنگ مرمر سفید و نوعی سنگ قرمز تزیین شدهاند. بنای امامزاده شاهزاده حسین در مهر ۱۳۸۲، در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. [۱۰]
پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، ج۱، ص۳۲۸-۳۲۹، تهران، ۱۳۸۲ ش.
[ویرایش] ۵ - پانویس
[ویرایش] ۶ - منبع• موسویزاده، حسن، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «امام زاده شاهزاده حسین»، ص۱۰۷۸. ردههای این صفحه : امام زادگان و بقاع متبرکه | امامزاده های تهران
|