|
| ||||||||||||
[ویرایش] ۱ - آب چشمهچشمهدشت شهرستانک، چشمه‌ای فصلی است که در ۵ تا ۶ ماه نخستین سال آبدهی دارد و آب آن از ذوب‌شدن برفهای بلندیهای پیرامون تأمین می‌شود. [ویرایش] ۲ - مسیرهای دسترسیبرای رسیدن به این چشمه باید در شمال غربی شهرستانک راه پاکوب مشخصی را که در واقع مسیر دسترسی به چشمه گلکلیه است، در پیش گرفت و پس از رسیدن به آن چشمه، راه پاکوب را ادامه داد و پس از حدود یک تا یک ساعت و نیم کوه‌پیمایی، به دشتی میان‌کوهی رسید که نزد کوهنوردان به دشت شهرستانک موسوم است. در جایی گودال‌مانند در این دشت، چشمه‌دشت شهرستانک از زمین می‌جوشد. در پای این چشمه راه پاکوب به دو شاخه تقسیم می‌شود. راه سمت راست به قله توچال، و راه سمت چپ به امامزاده شکرآب و آهار می‌رسد. در پای این چشمه چوپانان محلی با مصالح ساده، آبشخوری برای دام‌هایشان ساخته‌اند. همچنین زمین‌داران خرد آب این چشمه را با لوله به زمین‌های اطراف شهرستانک می‌رسانند. [ویرایش] ۳ - منبع• صفری، سیما، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «چشمه دشت»، ص۷۳۵. رده‌های این صفحه : چشمه های تهران
|
||||||||||||
