• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

موزه بهزاد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بهزاد، موزه mūze-ye behzād ، موزه‌ای در مجموعۀ کاخ موزه‌های سعدآباد
موزه بهزاد
نامموزه بهزاد
نام‌های دیگرکاخ کرباسی
استانتهران
کاربری اقامتگاه رضا شاه
کاربری کنونی تبدیل به موزه
دیرینگیاواخر دوره قاجار
مالک اثر رضا شاه


[ویرایش]

۱ - قدمت کاخ



ساختمان موزۀ بهزاد از بناهای متعلق به اواخر دورۀ قاجار است.
[ویرایش]

۲ - کاربرد کاخ قبل از انقلاب



رضا شاه تا پیش از افتتاح کاخ سبز (شهوند) در مجموعۀ کاخ‌های سعدآباد، در آنجا اقامت داشت. در آن دوره تمامی پرده‌ها و پارچۀ مبلمان کاخ از جنس کرباس اصفهان بود؛ از همین‌رو، به کاخ کرباسی شهرت داشت. همچنین این کاخ خوابگاه رضا شاه نیز خوانده می‌شد.
بنای کاخ شامل یک آبدارخانه و ۳ اتاق بود و رضا شاه تابستان‌ها را بیشتر در آنجا می‌گذراند. در دورۀ سلطنت محمدرضا شاه با تغییراتی که در تزیینات داخلی این کاخ صورت گرفت، برای مدتی به اقامتگاه ولیعهدِ وقت (رضا پهلوی) بدل گشت.
[۱] ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران، ج۱، ص۳۹۶، تهران، ۱۳۷۱ ش.
[۲] «موزۀ بهزاد»، فرهنگ‌سرای ادیب (بش ‌).
[۳] «نگاهی به مجموعۀ تاریخی و فرهنگی سعدآباد»، دوران‌ (بش ).

[ویرایش]

۳ - کاربرد کاخ بعد از انقلاب



پس‌ از پیروزی انقلاب اسلامی، به‌منظور نگهداری از آثار استاد حسین بهزادِ مینیاتور (۱۲۷۳-۱۳۴۷ ش/ ۱۸۹۴- ۱۹۶۸ م)، نگارگر نامدار ایرانی، این کاخ به موزه تغییر کاربری داد، و ۲۸۹ قطعه اثر مینیاتور کامل و نیمه‌تمام از مجموعۀ آثار بهزاد که توسط پرویز بهزاد فرزند استاد بهزاد در ۴ بهمن ۱۳۷۱ به سازمان میراث فرهنگی کشور اهدا شده بود، به این کاخ انتقال یافت. در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۷۳ به مناسبت یک‌صدمین سال تولد استاد بهزاد، این کاخ به نام موزۀ بهزاد افتتاح گردید.
[ویرایش]

۴ - آثار موجود در موزه



امروزه، در این موزه، افزون بر ۳۰۰ اثر ارزشمند از آثار نقاشی بهزاد ــ که به دو دورۀ قدیم و جدید تقسیم شده ــ در ۴ سالن به نمایش گذاشته شده است:
[۴] «نگاهی به مجموعۀ تاریخی و فرهنگی سعدآباد»، دوران‌ (بش ).
[۵] ناصری‌پور، محمد، زندگی و آثار استاد حسین بهزاد مینیاتور، ص۱۱-۹، تهران، ۱۳۷۸ ش.
[۶] سلیمی مؤید، سلیم، سیمای میراث فرهنگی تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور، ص۲۲۹، تهران، ۱۳۸۱ ش.

  • در سالن شمارۀ ۱، آثار قدیم بهزاد، که نقاشی‌هایی به سبک مکتب هرات، اصفهان و تبریز است، جا داده شده است. معروف‌ترین این دسته از آثار تابلوهای چوگان‌بازی و مناظرۀ شیرین و فرهاد است.
  • در سالن شمارۀ ۲، آن دسته از آثار بهزاد که در آن‌ها از شعر شاعرانی چون عطار، خیام، حافظ و فردوسی الهام گرفته، و به خلق اثر پرداخته است، نگهداری می‌شود.
  • سالن شمارۀ ۳ به تابلوهایی که به آداب و رسوم مردم پرداخته، اختصاص دارد؛ مانند تابلوهای رمال، عقدکنان، سقای شَل و جز آنها.
  • سالن شمارۀ ۴ به نقاشی‌هایی از چهرۀ مشاهیر و بزرگان مانند حافظ، سعدی، خیام، عطار، نورعلیشاه و محمد بن زکریای رازی اختصاص دارد.

نشان‌ها، دیپلم‌های افتخار استاد بهزاد و پوسترهای مربوط به‌حضور وی در نمایشگاه‌های مختلف جهانی در راهروهای ورودی موزه به نمایش گذاشته شده است.
[۷] «موزۀ بهزاد»، فرهنگ‌سرای ادیب (بش ‌).
[۸] «نگاهی به مجموعۀ تاریخی و فرهنگی سعدآباد»، دوران‌ (بش ).
[۹] تحقیقات میدانی مؤلف.

[ویرایش]

۵ - پانویس


 
۱. ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران، ج۱، ص۳۹۶، تهران، ۱۳۷۱ ش.
۲. «موزۀ بهزاد»، فرهنگ‌سرای ادیب (بش ‌).
۳. «نگاهی به مجموعۀ تاریخی و فرهنگی سعدآباد»، دوران‌ (بش ).
۴. «نگاهی به مجموعۀ تاریخی و فرهنگی سعدآباد»، دوران‌ (بش ).
۵. ناصری‌پور، محمد، زندگی و آثار استاد حسین بهزاد مینیاتور، ص۱۱-۹، تهران، ۱۳۷۸ ش.
۶. سلیمی مؤید، سلیم، سیمای میراث فرهنگی تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور، ص۲۲۹، تهران، ۱۳۸۱ ش.
۷. «موزۀ بهزاد»، فرهنگ‌سرای ادیب (بش ‌).
۸. «نگاهی به مجموعۀ تاریخی و فرهنگی سعدآباد»، دوران‌ (بش ).
۹. تحقیقات میدانی مؤلف.

[ویرایش]

۶ - منبع



جعفری، شیوا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «موزه بهزاد»، ص۵۵۳.    






جعبه ابزار