دره تنگه بیدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تنگه‌بیدی، دره \ darre-ye tange-bīdī\ ، دره‌ای کوچک در شرق
دارآباد.
[ویرایش]
در گـذشـتۀ نه‌چندان دور و تا پیش از آغاز ساخت‌وسازهای بی‌رویه در کوهپایه‌های شمالی
تهران، در شرق دارآباد تنگۀ کوچک و باصفایی پر از درخت بید به نام تنگه‌بیدی وجود داشته، و چشمۀ پرآب آن نیز به همین نام خوانده می‌شده است. به گفتۀ ریش‌سفیدان محل، این تنگه خلوت، ساکت و باصفا بوده، و به‌سبب سایۀ درختان بید و خنکای هوا در پای چشمه، جایی بسیار دل‌چسب و دلپذیر بوده است، اما اکنون دیگر آن وضعیت را ندارد و موقعیت آن کاملاً تغییر یافته است.
[ویرایش]
اگر از دارآباد به طرف
درۀ خرگوش‌نو حرکت کنیم و از محلی که هم‌اکنون، شهرک مسکونی صدف در آنجا احداث شده است، به طرف شمال غربی اندکی تغییر مسیر دهیم، به تنگۀ بن‌بست‌مانندی که همان تنگه‌بیدی است خواهیم رسید.
[ویرایش]
در کنار این دره و در شرق کوهپایه‌های دارآباد، در مجاورت
سوهانک، دره‌ای به نام
درۀ جوزار، و جایی به نام شِنگزار و نیز جایی به نام سوته‌بیشه وجود داشته است که مکانهایی سرسبز و خرم بوده‌اند. شنگزار، یورد یا چراگاه باصفا و پردرختی بوده که گیاه شنگ به فراوانی در آنجا می‌روییده، و از سوهانک راهی به سوی آنجا وجود داشته است.
[ویرایش]
برای دسترسی پیاده و از راه کوه به درۀ تنگه‌بیدی باید نخست از دارآباد به محدودۀ تأسیسات منابع طبیعی وارد شد و از آنجا به محلی به نام تختی لژ (که اکنون شهرک و مجتمع مسکونی است) رفت تا پس از حدود یک ساعت راه‌پیمایی، به ابتدای درۀ تنگه‌بیدی رسید.
[ویرایش]
•
صفری، سیما، دانشنامه تهران بزرگ، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تنگه بیدی، دره»، صفحه۶۵۲.
