|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - زمان کودکی و خانوادهآصفهاعظم در تهران زاده شد. پدر او، محمد آصفی، منصب نظامی داشت. نیای او غلامرضا خان آصف‌الدوله، و مادرش فروغ از نوادگان قائم‌مقام فراهانی بود. [۱]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
آصفه‌اعظم تحصیلات مقدماتی را در مدرسه حشمتیه تهران گذراند و در سال ۱۳۱۶ ش دورۀ متوسطه را به پایان برد و در همان سال ازدواج کرد.[ویرایش] ۲ - تحصیلات اواو در ۱۳۳۲ ش، برای ادامۀ تحصیل به دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۳۶ ش، به اخذ درجۀ کارشناسی در رشتۀ زبان و ادبیات فرانسه نائل شد. پس از فراغت از تحصیل، در دانش‌سرای عالی (دانشگاه تربیت معلم) به تدریس پرداخت و سپس در ۱۳۳۷ ش، برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در ۱۳۴۱ ش، موفق به اخذ درجۀ دکتری از دانشگاه سوربن در رشتۀ تعلیم‌و‌تربیت شد. [۲]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[۳]
بیهقی، علی‌اکبر، راهنمای اعضای هیئت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی کشور، ص۱۶۹، تهران، ۱۳۵۷ ش.
[ویرایش] ۳ - شغل اوآصفی در سال ۱۳۴۸ ش، به درجۀ دانشیاری گروه علوم تربیتی دانش‌سرای عالی، و در ۱۳۵۴ ش به سمت استادی رسید. [۴]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[۵]
بیهقی، علی‌اکبر، راهنمای اعضای هیئت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی کشور، ص۱۶۹، تهران، ۱۳۵۷ ش.
او چندی نیز در دانشگاه پلیس، مدتی در مدرسۀ علوم اداری و بازرگانی قزوین، و زمانی کوتاه در مدرسۀ علوم تغذیه و هنرسرایِ عالی تدریس کرد. [۶]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[ویرایش] ۴ - زمان تاسیس انجمن ملی اولیا و مربیانآصفهاعظم که مدتی در دبیرخانۀ کمیسیون ملی یونسکو سمت کارشناس تعلیم و تربیت را داشت، در مهرماه ۱۳۴۶ «انجمن ملی اولیا و مربیان» را در ایران بنیاد نهاد. ۴.۱ - هدف از تاسیس انجمناین تشکلْ نهادی غیردولتی و غیرانتفاعی بود که به‌منظور ارتقای عملکرد انجمنهای خانه و مدرسه اقدامات سازنده‌ای به عمل آورد. هدف از تأسیس این انجمنْ همکاری و تقویت مبانی خانه و مدرسه، و هماهنگی لازم میان سازمان‌ها و مؤسسات مرتبط با مسائل تعلیم‌و‌تربیت نوجوانان و جوانان بود. [۷]
وفادار، صداقت و جعفر جوان‌بخت اول، انجمن اولیا و مربیان، ص۷۰-۷۱، تهران، ۱۳۸۳ ش.
آصفی به‌عنوان مدیر این نهاد فرهنگی کوشید تا با راه‌اندازی کمیته‌های پژوهشی و آموزشی، سطح آگاهی و دانش خانواده‌ها را ارتقا دهد.۴.۲ - فعالیت‌های انجمندر سال ۱۳۵۲ ش، فعالیت‌های این نهاد، ازجمله برنامه‌های آموزشی ویژۀ خانواده‌ها، گسترش یافت و به‌صورت دوره‌های آموزشی در محل انجمن تشکیل شد. به‌منظور ترویج، و متمرکزساختن و مؤثربودن این آموزش‌ها، خدمات ویژه‌ای چون برگزاری انجمنهای توجیهی؛ ارائۀ فیلم‌های تربیتی، خدمات راهنمایی و مشاوره، و کتاب‌های پرورشی؛ و ایجاد «مرکز آموزش خـانواده» نیـز عرضه شد. [۸]
«جلسۀ هیئت امنای انجمنهای اولیا و مربیان ایران»، مکتب مام، ص۷۳، تهران، ۱۳۵۴ ش، شم ۷۳.
آصفـی بلافاصله برای بالابردن توانایی این نهاد، مجلۀ مکتب مام را منتشر کرد و با نشر کتاب‌های تربیتی، مطالب روان‌شناختی و اجتماعی گوناگونی را در اختیار اولیا نهاد. ماهنامۀ مکتب مام مجله‌ای در زمینۀ علوم تربیتی و وابسته به انجمن اولیا و مربیان بود که خود وی صاحب‌امتیاز و مدیر آن بود.وی همواره به نقش پرورش دانش‌آموزان و آگاهی والدین آنها تأکید می‌کرد؛ تمامی سرمقاله‌هایی که در مکتب مام به قلم آصفی نوشته شده است، توجه خاص او را به مسائل تربیتی کودکان نشان می‌دهد. [۹]
برزین، مسعود، شناسنامۀ مطبوعات ایران، ص۳۷۵، تهران، ۱۳۷۱ ش.
[۱۰]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[ویرایش] ۵ - درگذشتآصفی در اردیبهشت ۱۳۵۸، پس از سال‌ها تدریس و فعالیت‌های پژوهشی در زمینۀ تعلیم‌و‌تربیت، بازنشسته شد [۱۱]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
و در ۱۳۸۲ ش، پس از یک دوره بیماری در تهران درگذشت.[ویرایش] ۶ - آثار اوفعالیتهای پژوهشی آصفی را در قالب تألیف، ترجمه یا مقاله، انتشارات انجمن اولیا و مربیان چاپ کرده است. آثـار: از جملۀ تألیفاتی که آصفی در زمینه‌های آموزش‌و‌پرورش و خانواده از خود باقی گذارده است، می‌توان به کتاب‌هایی چون آموزش‌و‌پرورش برای جهان فردا (تهران، ۱۳۵۶ ش)، جامعه و آموزش‌و‌پرورش (تهران، ۱۳۵۴ ش)، زندگی در خانواده (تهران، ۱۳۵۷ ش) و گفتاری در مسائل اولیا و مربیان (تهران، ۱۳۵۱ ش) اشاره کرد. او افزون‌بر رشتۀ تعلیم‌و‌تربیت، در حوزه‌های دیگر چون فلسفه و ادبیات فارسی نیز آثاری دارد؛ دو کتاب به نام‌های نگاهی به ادب پارسی و آیین نگارش از تألیفات او در حوزۀ ادبیات فارسی، و مبانی فلسفه (آشنایی با فلسفۀ جهان از زمان‌های قدیم تا امروز)، در تاریخچۀ فلسفه است که چندین‌بار به طبع رسیده، و آخرین‌بار در ۱۳۷۰ ش نشر آگاه آن را چاپ کرده است. [۱۲]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
ترجمۀ بچه‌های ما و ما اثر لازارین برژوره (تهران، ۱۳۵۷ ش)، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های امروزی اثر فرناند ایزامبر (تهران، ۱۳۵۲ ش)، و ترجمۀ لغت‌نامۀ کوچک پدران و مادران، فرزندان (تهران، ۱۳۵۷ ش) از دیگر آثار او ست. [۱۳]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۹، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[ویرایش] ۷ - فعالیت‌های فرهنگی اوآصفی طی دوران فعالیت‌های فرهنگی خود، در کنفرانسهای مختلف تربیتی کـه در کشورهای گوناگونی چون فرانسه، ایتالیا، یونان، ترکیه، ژاپن، لبنان و دیگر کشورها بر پا می‌شد، شرکت می‌جست و همچنین در تحقیقات بسیاری در کشورهای انگلستان، فرانسه و ایرلند در زمینۀ آموزش‌های حرفه‌ای به کودکان بزهکار و تربیت آنها همکاری داشت. [۱۴]
«جلسۀ هیئت امنای انجمنهای اولیا و مربیان ایران»، مکتب مام، ص۷۴-۷۵، تهران، ۱۳۵۴ ش، شم ۷۳.
[۱۵]
فرهنگ ناموران معاصر ایران، سازمان تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۲۱۸، تهران، ۱۳۸۱ ش.
[ویرایش] ۸ - پانویس
[ویرایش] ۹ - منبع• سنجابی، پریسا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «اصفه اعظم آصفی»، ص۳۸۱. رده‌های این صفحه : افراد تاثیرگذار در تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
