|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ویرایش] ۱ - تاریخچه زندگانیوی نخست «ناظم» تخلص داشته، و سپس آن را به «آشفتۀ تهرانی» و در اواخر به «عصار» تغییر داده است خانوادۀ آشفته در اصل مازندرانی بوده‌اند. پدر وی حاج سید محمود لواسانی ابتدا در لواسان می‌زیسته، سپس به تهران مهاجرت کرده است [۳]
بلاغی، عبدالحسین، مقالات الحنفاء، ص۲۶۱تهران، ۱۳۶۹ ق.
[۴]
مشار، خانبابا، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی، چ۵،ص۵۹۵-۵۹۶، تهران، ۱۳۴۳ ش.
او خود در کتاب تاریخ عصار و مقدمۀ تفسیر ناسخ التفاسیر، زادگاه و تاریخ تولد خود را بدین شرح بیان کرده است: «در سال جلوس ناصرالدین شاه قاجار بر تخت سلطنت یا سال بعد از آن ق/ ۱۸۴۸- ۱۸۴۹ م در تهران زاده شدم» [۵]
آشفتۀ تهرانی، محمد، تاریخ،ص۱-۲، نسخۀ خطی آستان قدس، شم ۱۳۲
آشفتۀ تهرانی مقدمات علوم را در تهران فرا گرفت، و در ۱۳سالگی همراه استاد خود به طالقان رفت و پس از مدتی به تهران بازگشت و در مدرسۀ مروی نزد شیخ محمدحسن چاله‌میدانی برادر حاج ملا جعفر چاله‌میدانی و ملا اسماعیل قره‌باغی به فراگیری معالم الاصول و شرح لمعه پرداخت. در ۱۲۸۹ ق/ ۱۸۷۲ م پس از گذراندن دوره‌های سطح و خارج، از تهران به کربلا عزیمت کرد و در حوزه‌های درس عالمان و فقیهان آن زمان ازجمله زین‌العابدین مازندرانی (د ۱۳۰۹ ق/ ۱۸۹۲ م)، مرجع تقلید شیعیان هند و مازندران شرکت کرد و در مدینه با خالد پاشا، حاکم وقت مدینه ملاقات نمود و در مدح وی قصیده‌ای سرود و جایزه گرفت. مدتی در مدینه ماند و کتاب التحفة فی العروض را در ۱۲۹۰ ق/ ۱۸۷۳ م نوشت. [۶]
آشفتۀ تهرانی، محمد، تاریخ،ص۳ الف، نسخۀ خطی آستان قدس، شم ۱۳۲
[ویرایش] ۲ - مسافرت های آشفته تهرانیوی به بیروت و دمشق نیز مسافرت کرد، سپس به نجف بازگشت و در ۱۲۹۶ ق/ ۱۸۷۹ م برای استفاده از درس میرزای شیرازی به سامرا رفت. در ۱۳۰۱ ق/ ۱۸۸۴ م پس از چند سال، شهر سامرا را به قصد تهران ترک کرد و سالها در تهران ماند. به گفتۀ خود وی پس از ۱۲ سال انزوا و گوشه‌گیری، از تهران مهاجرت نمود و در دوم ذیحجۀ ۱۳۴۰/ ژوئیۀ ۱۹۲۲ به شهر مشهد وارد شد و تا پایان عمر در آن شهر، در جوار امام هشتم (ع) زیست. [۷]
آشفتۀ تهرانی، محمد، تاریخ،ص ۴ ب، ۶ ب، ۹ الف، نسخۀ خطی آستان قدس، شم ۱۳۲
[ویرایش] ۳ - اساتید آشفنته تهرانیآشفتۀ تهرانی در حوزه‌های درس عالمانی بزرگ مانند میرزای شیرازی (د ۱۳۱۲ ق/ ۱۸۹۴ م) و آخوند ملا محمدکاظم خراسانی (د ۱۳۲۹ ق/ ۱۹۱۱ م) شرکت نموده و از محضر آنها استفاده کرده است و از فقهایی چون حاج میرزا حسین ظنوری (د ۱۳۲۰ ق/ ۱۹۰۲ م)، میرزای آشتیانی، حاج میرزا حسین خلیلی (د ۱۳۲۶ ق/ ۱۹۰۸ م)، شریعت اصفهانی (د ۱۳۳۹ ق/ ۱۹۲۱ م)، سید مهدی قزوینی (د ۱۳۰۰ ق/ ۱۸۸۳ م) سید محمد بحرالعلوم، شیخ محمدحسن مامقانی (د ۱۳۲۳ ق/ ۱۹۰۵ م) و شیخ عباس کاشف الغطاء، از علمای شیعه و شیخ محمد بسیونی مکی شافعی، از علمای اهل سنت و جز آنها اجازۀ روایت داشته است. [۸]
بلاغی، عبدالحسین، مقالات الحنفاء،ص۲۶۲، تهران، ۱۳۶۹ ق.
[۹]
مدرس، میرزا عبدالرحمان، تاریخ علماء خراسان،ص۲۸۹، به کوشش محمد باقر ساعدی، مشهد، ۱۳۴۱ ش.
[ویرایش] ۴ - شاگردان آشفته تهرانیوی در مدت حیات علمی خود شاگردان زیادی تربیت کرده که آقابزرگ (۱۱/ ۷۹، ۱۷/ ۱۹۸) به یکی از آنها به نام میرزا احمد بن صالح بادکوبه‌ای (ز ۱۳۰۰ ق/ ۱۸۸۳ م) اشاره کرده است. آشفته در زندگی دراز خویش فعالیت علمی بسیار داشته، و آثار فراوان به وجود آورده که به گفتۀ خود او بسیاری از آنها یا به سرقت رفته و یا در نقل و انتقال از جایی به جای دیگر از میان رفته است. برای آگاهی از فهرست کامل آثار وی،بهه منبع ذیل مراجعه نمایید. [۱۰]
آشفتۀ تهرانی، محمد، تاریخ،ص۲۹-۳۲، نسخۀ خطی آستان قدس، شم ۱۳۲
آشفته در ۹ محرم ۱۳۵۶ ق/ ۲۲ مارس ۱۹۳۷ م در مشهد درگذشت و در ایوان طلای رضوی به خاک سپرده شد. [ویرایش] ۵ - پانویس
[ویرایش] ۶ - منبع•رفیعی،علی،مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ،برگرفته از مقاله «آشفته تهرانی» ص۳۷۶. رده‌های این صفحه : اصولی های تهران | حکیمان تهران | فقیهان تهران | متکلمان تهران | مفسران شیعی تهران
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
