رودخانۀ شکرآب که در جنوب روستای آهار به جاجرود می‌ریزد و از غرب (منطقۀ شکرآب) به شرق (روستای آهار) جریان دارد، در محلی به نام آب‌دِریون یا اودریون در ارتفاع ۲۷۷‘۲متری از سطح دریا و در پایین و دامنۀ شرقی تپه‌ای که بالای آن محوطۀ اصلی شکرآب و امامزادگان آن واقع شده‌اند، به دو شاخۀ جنوبی و غربی تقسیم می‌شود. شاخۀ جنوبی آن درۀ بندجویک، و شاخۀ غربی آن شکرآب نامیده می‌شود. شاخۀ شکرآب به فاصلۀ حدود ۳۰۰ متر از محل آب دِریون مجدداً به دو شعبه تقسیم می‌شود. شعبۀ جنوبی آن با نام شکرآب به آبشار شکرآب متصل می‌شود و شعبۀ غربی آن از میان کوه آهاربشم در جنوب و کوه تاربیشه در شمال به بندسودار یا کله‌سودار (نام کوهی حدفاصل رودبار قصران در حوالی آهار و شهرستانک) منتهی می‌شود. [ویرایش]
نام مناطق مختلف دره‌ای که شعبۀ غربی رودخانۀ شکرآب در آن جاری است، از آب‌دریون به سمت غرب،تنگ‌بیشه، ت نگۀ گُل‌گلوک، تنگۀ انبارک و تنگۀ توچال نو است. در محل تنگۀ انبارک این دره و این شعبه از رودخانۀ شکرآب، آبشار کوتاه و زیبایی وجود دارد که به آن آبشار میان‌سودارون می‌گویند. [ویرایش]
در حقیقت این آبشار نام خود را از کوه بلند سمت غرب خود گرفته است که بندسودار یا به قول اهالی محلی کله‌سودار نامیده می‌شود. در طول مسیر این تنگه، دهها چشمۀ پرآب و چشم‌اندازهای طبیعی زیبا و بکر با پوشش انبوه گونه‌های مختلف گیاهی وجود دارد که نظیر آن را در جاهای دیگر کمتر می‌توان دید. [ویرایش]
